انبیای پس از ابراهیم علیه السلام / ذوالقرنین علیه السلام

نوشته شده توسط Super User. ارسال شده در پیامبران غیر اولوالعزم

پرسش	پاسخ
ذوالقرنین کیست؟	ویژگیهایی که از قرآن می توان بدست آورد از این قرار است. این اسم ذوالقرنین را خود قرآن قرار نداده است بلکه اسمی بود که پرسش کنندگان این نام را به او نهاده اند. 2 - خداوند به او ملک بخشیده و فرمانروایی اش داده. 3 - اعمال بزرگی که در جنگ های خود انجام داد به سه بخش تقسیم می شود. اول: غربی، از بلاد خود به سوی غرب متوجه شده و تا جایگاهی که نزد او حد مغرب به شمار می رفت، رسیده و در آنجا خورشید را طوری یافته که گویی در چشمه ای فرو می رود. دوم: شرقی، همچنان پیش رفته تا به سرزمین رسیده که آبادان نبوده و در آن قبایل بدوی ساکن بوده اند. سوم: به جایگاهی رسیده است که در آن تنگنای کوهی بوده و از پشت کوه گروهی موسوم به یاجوج و ماجوج ساکن بوده اند که بر اهالی این سرزمین می تاخته و غارت می کرده اند. 4 - این پادشاه برای حفظ مردم از دستبرد قوم وحشی سدی بنیان نمود. 5 - این سد تنها از سنگ و آجر نبود بلکه آهن و مس هم داشته و غارتگران را از تجاوز مانع می شده. 6 - این پادشاه به خدا و معاد (اعتقاد داشته). 7 - پادشاهی دادگر بوده و به رعیت عطوفت داشت و هنگام غلبه در ناحیه عرب با شفقت و مهربانی رفتار نمود. 8 - حریص به مال نبود. 9 - در حدیث آمده که ذوالقرنین وقتی به سن 12 سالگی رسد حاکم تمامی زمین شد و سی سال حکومت کرد. وی از مردم روم بود. خدا دوست بوده و خدا نیز وی را دوست داشت خیر خواه بود و خدا نیز خیرخواه او بود. قوم خود را به خداپرستی دعوت می نمود. چون دو طرف سرش را شکستند(جای دوشاخ) او را ذوالقرنین گفتند. خداوند ابر را در خدمت وی نهاد. و اسباب و سایلی در اختیار او نهاد و نور را برایش منبسط نمود، به طوری که شب و روز برایش یکسان بود او به دنبال آب حیات بود و در جستجوی آن برآمد اما به آن دست نیافت و تنها حضرت خضر به آن دست یافت. وی حضرت ابراهیم علیه السلام را درک نموده و با وی مصافحه نمود. شهر اسکندریه را بنا کرده و معبدی عظیم در آن ساخت. در تاریخ نام او با تردید اسکندر آمده.(1) یکی از دانشمندان اسلامی به نام ابولکلام آزاد ذوالقرنین را همان کورش کبیر پادشاه هخامنشی دانسته و گفته است. پس از آنکه کورش بر تخت سلطنت نشست با پادشاه لیدی که کرزوس نام داشت روبرو گردید. البته جنگ را کرزوس شروع نمود و کورش دفاع می نمود. کوروش در این جنگ پیروز شد. سپس متوجه مشرق زمین شد و با قبایل وحشی کید ورسیا و باکتریا که در نواحی شرق، سر به شورش برداشته بودند جنگید و فتنه را خاموش نمود. منظور از کیدورسیا بلوچستان، و باکتر یا همان بلخ است سپس به سمت شمال متوجه شد و برای اصلاح امر ماد که از سلسله جبال شرق ایران آغاز شده و به دریای خزر و دریای سیاه می رسد، نزدیک رودی اردو زد و آنگاه مردم از قومی به نام یاجوج و مأجوج شکایت نمودند و او با آن سدی که توصیف شد آنها را از گرفتاری نجات داد(2). « بخش پاسخ به سؤالات » 1) بحارالانوار، سفینة البحار. 2) کتاب معارف و معاریف، ج 5.

پرسش

پاسخ

ذوالقرنین کیست؟

ویژگیهایی که از قرآن می توان بدست آورد از این قرار است.
این اسم ذوالقرنین را خود قرآن قرار نداده است بلکه اسمی بود که پرسش کنندگان این نام را به او نهاده اند.
2 - خداوند به او ملک بخشیده و فرمانروایی اش داده.
3 - اعمال بزرگی که در جنگ های خود انجام داد به سه بخش تقسیم می شود.
اول: غربی، از بلاد خود به سوی غرب متوجه شده و تا جایگاهی که نزد او حد مغرب به شمار می رفت، رسیده و در آنجا خورشید را طوری یافته که گویی در چشمه ای فرو می رود.
دوم: شرقی، همچنان پیش رفته تا به سرزمین رسیده که آبادان نبوده و در آن قبایل بدوی ساکن بوده اند.
سوم: به جایگاهی رسیده است که در آن تنگنای کوهی بوده و از پشت کوه گروهی موسوم به یاجوج و ماجوج ساکن بوده اند که بر اهالی این سرزمین می تاخته و غارت می کرده اند.
4 - این پادشاه برای حفظ مردم از دستبرد قوم وحشی سدی بنیان نمود.
5 - این سد تنها از سنگ و آجر نبود بلکه آهن و مس هم داشته و غارتگران را از تجاوز مانع می شده.
6 - این پادشاه به خدا و معاد (اعتقاد داشته).
7 - پادشاهی دادگر بوده و به رعیت عطوفت داشت و هنگام غلبه در ناحیه عرب با شفقت و مهربانی رفتار نمود.
8 - حریص به مال نبود.
9 - در حدیث آمده که ذوالقرنین وقتی به سن 12 سالگی رسد حاکم تمامی زمین شد و سی سال حکومت کرد. وی از مردم روم بود. خدا دوست بوده و خدا نیز وی را دوست داشت خیر خواه بود و خدا نیز خیرخواه او بود. قوم خود را به خداپرستی دعوت می نمود. چون دو طرف سرش را شکستند(جای دوشاخ) او را ذوالقرنین گفتند. خداوند ابر را در خدمت وی نهاد. و اسباب و سایلی در اختیار او نهاد و نور را برایش منبسط نمود، به طوری که شب و روز برایش یکسان بود او به دنبال آب
حیات بود و در جستجوی آن برآمد اما به آن دست نیافت و تنها حضرت خضر به آن دست یافت. وی حضرت ابراهیم علیه السلام را درک نموده و با وی مصافحه نمود.
شهر اسکندریه را بنا کرده و معبدی عظیم در آن ساخت. در تاریخ نام او با تردید اسکندر آمده.(1)
یکی از دانشمندان اسلامی به نام ابولکلام آزاد ذوالقرنین را همان کورش کبیر پادشاه هخامنشی دانسته و گفته است.
پس از آنکه کورش بر تخت سلطنت نشست با پادشاه لیدی که کرزوس نام داشت روبرو گردید. البته جنگ را کرزوس شروع نمود و کورش دفاع می نمود. کوروش در این جنگ پیروز شد. سپس متوجه مشرق زمین شد و با قبایل وحشی کید ورسیا و باکتریا که در نواحی شرق، سر به شورش برداشته بودند جنگید و فتنه را خاموش نمود. منظور از کیدورسیا بلوچستان، و باکتر یا همان بلخ است سپس به سمت شمال متوجه شد و برای اصلاح امر ماد که از سلسله جبال شرق ایران آغاز شده و به دریای خزر و دریای سیاه می رسد، نزدیک رودی اردو زد و آنگاه مردم از قومی به نام یاجوج و مأجوج شکایت نمودند و او با آن سدی که توصیف شد آنها را از گرفتاری نجات داد(2).

« بخش پاسخ به سؤالات »
1) بحارالانوار، سفینة البحار.
2) کتاب معارف و معاریف، ج 5.

موسسه در راه حق، نشر و ترویج معارف اسلامی

اشتراک نشریات