حسد
| پرسش | پاسخ |
| تفاوت غبطه با حسد چیست؟ | فرق حسد و غبطه این است که در حسد انسان آرزو می کند که از نعمتی که شخص دیگری برخوردار است، برخوردار بود؛ در عین حال زوال آن نعمت از آن شخص را دوست دارد؛ ولی در غبطه با اینکه آرزوی رسیدن به نعمت مشابه را دارد، دوست ندارد که آن نعمت از شخص غبطه خورده شده گرفته شود. در حدیث زیبایی آمده است:«المؤمن یغتبط و لایحسد؛ مؤمن غبطه می خورد؛ ولی حسد نمی ورزد». چه بسا حالت روانی غبطه، تقویت انگیزه ای برای کسب فضیلت مورد نظر شود. « بخش پاسخ به سؤالات » |
| چگونه می توان از حسادت دوری کرد؟ | تصفیه روح از حسد نیاز به تأمل فکری و سپس تمرینات عملی دارد. اما دانش مورد نیاز، این است که آدمی وقتی حسد را بازنگری می کند، در می یابد که ریشه در حب و گرایش افراطی به مادیات دارد؛ از این رو تأمل در بی ثباتی نعمت ها و امکانات و وجود تحول در آنها چشم آدمی را بر حقیقت فانی و پوسیدنی آن باز می کند. اثر حسد بر شخص مورد حسد هیچ است و رنج روانی تنها برای حاسد می ماند. در حالی که دین و دنیای حسود نیز در معرض زیان است. توجه به نعمتهایی که خداوند به انسان ارزانی داشته و اقدام به باروری آنها می تواند باعث صرف نظر از حسادت به دیگران شود. اما تمرینات عملی در چند امر خلاصه می شود: 1. خیرخواهی برای محسود(فرد مورد حسد). 2. تواضع در برابر او و تحسین توانایی او در مجالس. 3. گشاده رویی و برخورد دوستانه، برخلاف آنچه در درون می گذرد که این امر ریشه حسد را برخواهد کند. لازم به ذکر است آنچه برای مؤمن جایز شمرده شده، غبطه است. که فرموده اند:«المؤمن یغبتط و لایحسد؛ مؤمن حسودی نمی کند؛ اما غبطه می خورد [که ای کاش من هم به چنین منزلت و فضیلتی دست می یافتم.]» « بخش پاسخ به سؤالات » |
موسسه در راه حق، نشر و ترویج معارف اسلامی
English (UK) 
Persian (IR)