مباحث کلی امامت / امت و امام / شفاعت

نوشته شده توسط Super User. ارسال شده در امامت خاصه

پرسش	پاسخ
آیا احتمال ندارد واسطه قرار دادن اولیای خدا و معصومین به درگاه خدا موجب پرستش آنها شود؟	تا زمانی که نگاه ما به واسطه ها نظر ابزاری باشد و آنها را مخلوق و بنده خدا بدانیم، هرگز ارتباط با آنان به صورت پرستش در نخواهد آمد. البته اگر برای آنان وجودی مستقل و در عرض وجود خدا قائل شویم، مسئله فرق می کند و چنین امری کفر و شرک است. توضیح این که واسطه قرار دادن معصومین«علیهم السلام» اگر همراه با آگاهی و شناخت باشد؛ هیچ گاه حالت پرستش به خود نمی گیرد؛ زیرا معلوم است که پرستش ویژه خداست و انسانی که هیچگونه استقلالی در هستی و شؤون آن از خودش ندارد، نمی تواند شایسته پرستش باشد. و کسی که به این آگاهی رسیده باشد، هیچ گاه غیر خدا را با خداوند در پرستش شریک قرار نمی دهد. واسطه قرار دادن و توسّل به ائمه اطهار«علیهم السلام» نه تنها پرستش غیر خدا و گناه نیست، بلکه امری صحیح، پسندیده و مورد تأکید نیز می باشد. زیرا خداوند، خود فرموده: «فابتغوا الیه الوسیلة؛ وسیله ای برای تقرب به او بجوئید»(1). و یا در مورد شفاعت فرموده: «و لاتنفع الشفاعة عنده الاّ لمن اذن له؛ تنها شفاعت کسانی مفید است که با اذن خداوند به این مقام رسیده اند»(2). پس باید از وسائل و وسائط رحمت و شفاعت به علم و آگاهی استفاده کرد. « بخش پاسخ به سؤالات » 1) سوره مائده، آیه 35. 2) سوره سباء، آیه 23.

پرسش

پاسخ

آیا احتمال ندارد واسطه قرار دادن اولیای خدا و معصومین به درگاه خدا موجب پرستش آنها شود؟

تا زمانی که نگاه ما به واسطه ها نظر ابزاری باشد و آنها را مخلوق و بنده خدا بدانیم، هرگز ارتباط با آنان به صورت پرستش در نخواهد آمد. البته اگر برای آنان وجودی مستقل و در عرض وجود خدا قائل شویم، مسئله فرق می کند و چنین امری کفر و شرک است.
توضیح این که واسطه قرار دادن معصومین«علیهم السلام» اگر همراه با آگاهی و شناخت باشد؛ هیچ گاه حالت پرستش به خود نمی گیرد؛ زیرا معلوم است که پرستش ویژه خداست و انسانی که هیچگونه استقلالی در هستی و شؤون آن از خودش ندارد، نمی تواند شایسته پرستش باشد. و کسی که به این آگاهی رسیده باشد، هیچ گاه غیر خدا را با خداوند در پرستش شریک قرار نمی دهد.
واسطه قرار دادن و توسّل به ائمه اطهار«علیهم السلام» نه تنها پرستش غیر خدا و گناه نیست، بلکه امری صحیح، پسندیده و مورد تأکید نیز می باشد. زیرا خداوند، خود فرموده: «فابتغوا الیه الوسیلة؛ وسیله ای برای تقرب به او بجوئید»(1).
و یا در مورد شفاعت فرموده: «و لاتنفع الشفاعة عنده الاّ لمن اذن له؛ تنها شفاعت کسانی مفید است که با اذن خداوند به این مقام رسیده اند»(2).
پس باید از وسائل و وسائط رحمت و شفاعت به علم و آگاهی استفاده کرد.

« بخش پاسخ به سؤالات »
1) سوره مائده، آیه 35.
2) سوره سباء، آیه 23.

موسسه در راه حق، نشر و ترویج معارف اسلامی

اشتراک نشریات