حقیقت وخرافات
| پرسش | پاسخ |
| آیا فالگیری و پیشگویی و دعا نویسی مبنای عقلانی و شرعی دارد؟ | فالگیری و پیشگویی و دعا نویسی افرادی که این کارها را به عنوان پیشه برای خویش برگزیده اند، مورد اعتماد نیست و هیچ دلیلی بر این که چنین کسانی راست می گویند، در دست نیست. البته، پیشگوییهای پیامبر و امامان«علیهم السلام»، چون از روی ارتباط با جهان ملکوت است، درست و تخلّف ناپذیر است. دعا نیز اگر از دعاهای صحیح باشد که در منابع حدیثی و کتابهای معتبر ادعیه وارد شده است، اشکالی ندارد. اگر از دعا یا اعمال دیگر مانند سحر و جادو، برای فتنه انگیزی و فساد - همچون اختلاف انداختن میان زن و شوهر - استفاده شود، نامشروع خواهد بود. « بخش پاسخ به سؤالات » |
| آیا این که برخی دعا نویسان مدّعی اند با حضرات معصومین«علیهم السلام» یا اولیای خدا و یا جنّ در ارتباطند، درست است؟ | درباره چنین اشخاصی باید بگوییم: آنچه ادعا می کنند، بی حجّت و دلیل است و نمی توان به آن اعتماد کرد و ضمانتی بر صدق و راستی شان نیست. احتیاط در این است که از این کسان و گفته هایشان دوری کنیم. هیچ کس حق ادعای ارتباط با حضرات معصومین«علیهم السلام» در زمان غیبت را ندارد و چنانچه کسی چنین کند، باید او را تکذیب کنیم و به او اعتماد نکنیم. چه بسا این گونه ادّعاها موجب اهانت به آن حضرات«علیهم السلام» نیز بشود. « بخش پاسخ به سؤالات » |
| مختصری درباره خرافات توضیح فرمایید؟ | سخنان بیهوده و پریشان که ناخوشایند باشند. عادات مألوفه و شیوه های متبعه ای که نه بر مبنای عقل و خرد و نه بر پایه شرع و شریعت، بلکه به استناد خوابی که کسی دیده باشد یا عادتی که از گذشتگان به یادگار مانده باشد. این صفت را در انسان می توان به انحراف حالت دین جویی وی مستند دانست. اسلام در بدو ظهور خود با تمام قدرت، با این شیوه غلط به مبارزه برخاست. انسان را به یاد عقل در پرده کشیده اش آورد. و در صدد برآمد که فکر وی را از اوهام و خرافات و عقاید بی اصل و اساس برهاند و وی را به پیروی از عقل و منطق متوجّه سازد. جامعه جاهلیّتِ آن روز، سخت اسیر موهومات بود. این حالت، وی را از شکوفا شدن و به فعلیّت رسیدن عقل بالقوه اش باز می داشت. قرآن با ندای بیدار کننده توحید، وی را به خود آورد. قرآن غل و زنجیرهایی که خود به دست خویش بر گردن و دست و پا فکنده بود، بگشود(1). مردم را از پیروی عادات پدران به پیروی عقل و خرد سوق داد(2). به آنها فهمانید که چه کسی قادر است آدمی را از سختی ها و محنت های روزگار و بن بست های زندگی نجات دهد. به آنها آموخت که بایستی در حوادث ناگوار به چه کسی پناه برد. کدام شخصیّت قادر و مهربان و آگاه،شایسته است که وی را به یاری بخوانی و ندای تو را بشنود و تو را پاسخ گوید(3). انسان را از بندگی بندگان آزاد ساخت و به بندگی آفریدگار خویش کشانید و رشته وابستگی به هزاران امید هوم از او بگسست و او را به پناهگاهی بایسته و شایسته ربط داد. « بخش پاسخ به سؤالات » 1) سوره اعراف، آیه 157. 2) سوره بقره، آیه 170. 3 ) سوره اعراف، آیه 194. |
موسسه در راه حق، نشر و ترویج معارف اسلامی
English (UK) 
Persian (IR)