نقش دعا / اسناد دعا

نوشته شده توسط Super User. ارسال شده در اطاعت و عبادات

پرسش	پاسخ
آیا آنچه در کتاب مفاتیح الجنان آمده است، معتبر است؟	دعا وسیله ای خاص برای ارتباط با خداوند و توکّل به خدا و دستیابی به آرامش روانی در مقابل سختیها است. هیچ کس معتقد نیست که برای آسایش دنیوی به جای تلاش فقط باید دعا خواند. برای رفع تشنگی باید آب آشامید و برای رفع گرسنگی باید غذا خورد و... و برای به دست آوردن آنها باید تلاش کرد. برای تحمّل دردها و منحرف نشدن از راه ثواب در کوران سختیها نیز باید با خدا انس گرفت و یکی از راه های انس، دعا است. خداوند به فضل خویش از لغزش های قابل آمرزش می گذرد، ولی از گناه شرک، تباه کردن حق مردم - هر قدر هم دعا بخوانیم - نمی گذرد. برای رسیدن به مقام آمرزش باید از شرک به توحید سیر کرد، حقّ مردم را پرداخت و آن گاه به خدا روی آورد. خداوند نیز به لطف خود از لغزش ها خواهد گذشت. این از نظر اصل حکمت دعا و نیایش؛ امّا اینکه محتوای مفاتیح معتبر است، از آنجا که مرحوم حاج شیخ عبّاس قمی از محدّثین بنام و از خبرگان این فن به حساب می آید باید گفت مطالب نقل شده در مفاتیح معتبر است و اگر هم نباشد قاعده ای کلّی وجود دارد و آن اینکه آنچه مربوط به مستحبّات می شود و از نظر صحّت سند صد در صد مورد اعتماد نباشد می توان آن را به قصد رجاء و اینکه این عمل انشاء اللَّه مورد رضایت خداوند است به جا آورد. « بخش پاسخ به سؤالات »
درباره تأثیر دعا توضیح دهید.	دعا توجّه به خدا است و اوّلین اثر آن تعالی روح است. دعا عامل معراج روحی انسان است. اثر دیگر دعا این است که انسان خود را در پناه خدا می بیند و این موجب آرامش و اطمینان او است؛ زندگی با آرامش روان نیز بهترین زندگی ها است. اثر دیگر دعا در صورت مستجاب شدن، رسیدن به خواسته های مشروع است. در صورت مستجاب نشدن دعا نیز، در آخرت پاداش فراوان به دعا کننده داده می شود. در روایات می خوانیم که انسان در قیامت وقتی پاداش دعاهای مستجاب نشده خود را می بینند، آرزو می کنند که همه دعاهایش مستجاب نشده بود و در آخرت عوض آن را می گرفت. کتاب های دعا از قبیل «صحیفه سجّادیّه» سازنده است. دعای «مکارم الاخلاق» نیز آموزگار اخلاق است. «دعای کمیل» درس خداشناسی و عشق به خدا است. کسانی که لذّت مناجات با خدا را بچشند، دوست دارند همیشه در حال دعا باشند. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا این نقل صحیح است که باید از دعا و طلب بسیار پرهیز کرد؟	درباره پرهیز از دعا و طلب بسیار، نقلی به نظر ما نرسید. بلکه در روایات آمده است که خدا را بسیار بخوانید. حضرت ابراهیم در قرآن ستوده شده است؛ زیرا «اوّاه»(تضرّع کننده)بود. بنابراین دعا و نیایش بسیار باعث تقرّب به خدا است و پسندیده تر است. و همین که در احادیث تأکید شده است که نمک طعام خویش را هم از خداوند بخواهید، گویای الحاح و اصرار در دعا نزد خداوند است، امّا در برخی توصیه های معصومین«علیهم السلام» آمده است که دارای همّت بلند باشید و طبیعت این ارشاد این است که دعا ویژگی گفتاری خاصّی پیدا می کند که با مراجعه به دعاها و به ویژه کتاب ارجمند صحیفه سجادیّه، این روش را می آموزیم. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا دعاها مستند هستند؟	دعاهایی که در کتاب های دعا مانند مفاتیح الجنان آمده از پیامبر و امامان«علیهم السلام» روایت شده است. در همان مفاتیح، نویسنده به بعضی دعاهای جعلی مثل دعای حُبّی اشکال گرفته است. بنابراین این دعاها را با اطمینان خاطر باید خواند. زیرا بر فرض اگر ضعفی هم در دعایی باشد اگر این دعاها را به امید ثواب در اوقات خود بخوانیم، خداوند ثواب آنها را خواهد داد. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا دعای «ناد علیاً» مستند است؟	برای این دعا مدرک معتبری نیافتیم، ولی به دلیل وجود نام های مقدّس در آن متبرّک است. « بخش پاسخ به سؤالات »