منجّسات / خون / سه گانه / حیض

نوشته شده توسط Super User. ارسال شده در نجاسات

پرسش	پاسخ
حکم نماز کسی که در حین نماز شک کند که حیض شده است، چیست؟	نمازگزاری که هنگام نماز به حایض بودن خود شک داشته باشد و در زمان نیّت به شک خود واقف بوده؛ لیکن با این وجود جستجو نکرده و با همین حالت نماز خوانده باشد، نمازش باطل است و باید قضای آن را به جا بیاورد. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا حائض می تواند از گلوبندی که نام خداوند بر آن است استفاده کند؟	حائض یا جنب باید از استفاده از گلوبندی که نام اللَّه دارد و با بدن تماس پیدا می کند، خودداری کند. « بخش پاسخ به سؤالات »
علایم حیض چیست؟	برای خون حیض و استحاضه علاماتی ذکر شده است که زن هنگام دیدن خون باید به آن نشانه ها توجّه کند و با وجود هر نشانه به احکام مربوط به آن عمل کند. اگر خون، خون حیض باشد، اقلّ زمان آن سه روز کامل و پی در پی خون دیدن است. اگر یک روز فاصله شود یعنی زن روز اوّل خون دید و روز دوم پاک بود و روز سوم دوباره خود دید، آن خون، خون حیض نیست و نمازهای فوت شده و نیز روزه های واجبِ فوت شده باید قضا شود. حداکثر زمان حیض ده روزه است؛ اگر بعد از سه روز خون قطع شود و بعد از چند روز خون دیده شود، در صورتی که در بین ده روز باشد، خون دیده شده، خون حیض است. و اگر بعد از ده روز خون دیده شود، حیض نیست، بلکه استحاضه است و باید به احکام استحاضه عمل شود. اقسام استحاضه و احکام آن به تفصیل در رساله های عملیّه ذکر شده است. اگر زن شک دارد که خون دیده شده، خون حیض یا خون زخم است(در صورتی که از طریقی علم حاصل کند که خون زخم است، مثلاً پزشک متخصّص بگوید)، آن خون، حکم خون حیض را ندارد و در صورتی که در شک باقی بماند اگر قبلاً حیض بوده ممکن است این خون دنباله همان باشد؛ اظهر این است که پنبه ای را داخل فرج کند و بیرون آورد، یا اگر خون خارج می شود در صورتی که خون از طرف چپ باشد، حیض و اگر از طرف راست باشد، زخم است. اگر وارسی ممکن نیست باید به حالت سابق عمل کند و در صورتی که قبلاً پاک بوده وظیفه او مانند وظیفه حائض نیست. نیز اگر شخص، مبتدئه باشد، یعنی برای اوّلین بار خون می بیند، باید به احکام مبتدئه که در رساله های عملیّه بیان شده است، عمل کند. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا در ایّام حیض، مقاربت با زن حرام است؟	پاسخ کلّی این پرسش این است که آنچه را که شارع آن را حرام کرده و از آن بر حذر داشته است به دلیل وجود مفسده ای در آن است؛ چنانکه اوامر شارع نیز بر پایه مصلحتی است. حرمت مقاربت در ایّام حیض به دلیل وجود مفسده بلکه مفاسدی است که به آن توجّه داشته است؛ هر چند عقل قادر به کشف آن مصالح و مفاسد نباشد. خداوند در قرآن مجید می فرماید: «و از تو درباره خون حیض می پرسند بگو: آن(حیض) چیز آلوده و ناراحتی است، از این رو در حال قاعدگی از زنان کناره گیری کنید و با آنها نزدیکی نکنید، تا پاک شوند»(1). در این آیه راجع به حیض کلمه «هواذی» به کار رفته که حاکی از زیانکار بودن آن است. زنان در ایّام قاعدگی از نظر روحی و جسمی دچار ضعف و گرفتگی هستند که به دلیل اختلاف سن و قوّه بدنی دارای شدّت و ضعف است. برخی از مفاسد مقاربت با حائض در روایات بیان شده است: «عذافر صیرفی» گفت: امام صادق«علیه السلام» به من فرمود: «آیا آن افراد بدقیافه و زشت روی(مانند مسخ شده ها را) می بینی»؟ عرض کردم: «بلی»! فرمود: «آنان کسانی هستند که نطفه شان در زمان حیض مادرانشان، بسته شده است»(2). در برخی از روایات می خوانیم که مقاربت در هنگام حیض احیاناً باعث می شود که فرزند مبتلا به مرض جذام یا برص شود. «مَنْ جامَعَ إِمْرَأتَهُ وَ هِیَ حائِضٌ فَخَرَجَ ألَوَلُدَ مْجُذوماً اَوْ اَبْرَصْ فَلاَیَلُو مَنْ اِلاّنَفْسَهُ». در برخی روایات نیز سخن از مفسده ای است که در نفس شخص پدید می آید و آن بغض و دشمنی با اولیای خدا و امامان معصوم«علیهم السلام» است. امام صادق«علیه السلام» فرمود: «لایَبْغُضْنا اِلاّ مَنْ خَبُثَتْ وِلاَدَتَهُ اَوْحَمِلَتْ بِهِ اُمُّهُ فی حِیضِها»(3). اسلام برای پیدایش نسلی سالم از لحاظ جسم و روحی، از مقاربت در ایّام قاعدگی شدیداً جلوگیری کرده است. البته تنها حکمت منع از مقاربت در ایّام قاعدگی این نیست، بلکه این کار عوارض نامطلوب جسمی برای زن و مرد نیز دارد؛ چنانکه نوشته اند: چون سوراخ گلوی رَحِم و کلّیه عروق غدّه های رحمی بازند، میکروب ها موذی رَحِمی که در این هنگام رو به ازدیاد می روند، ممکن است به وسیله مقاربت، از گلوی رحم به داخل رحم رفته تولید بیمارهای خطرناکی برای نطفه یا جنین کنند و گاهی هم تولید سپتی سمّی کنند ونیز ممکن است حمله خونی رحمی در اثر تحریک شهوت زیاد شده و خون ریزی فراوانی دست دهد. زنان در هنگام قاعدگی ممکن است به تبخال های تناسلی مبتلا باشند و یا در اثر دمل هال سرطانی و غیره بیمار شده باشند؛ بنابراین مایع خونی حیض طیّ جریان، مقداری از میکرب ها و عوامل بیماری زا را به همراه خود به خارج می آورد و طول مجرا را آلوده می کند؛ چنانچه در این ایّام مقاربت واقع شود، بیماری به اعضای مرد سرایت و وی را دچار بیماری می کند و احیاناً بوی کریه و منظره نفرت آور دستگاه تناسلی زن در دوران قاعدگی، ایجاد نفرت عمیق در روحیه مرد کرده و او را برای همیشه از این عمل متنفّر سازد»(4). به هر حال مفاسد جسمی و روانی ناشی از مقاربت در دوران بارداری - که انسان قادر به کشف همه آنها نیست - سبب شده تا خدای متعال این عمل را در این ایّام تحریم کند. البتّه بازی های شهوانیِ غیر از مقاربت برای زن و مرد در این ایّام چون ایّام گذشته بلامانع است. « بخش پاسخ به سؤالات » 1) سوره بقره، آیه 222. 2) وسائل الشیعه، ج 2، ص 317. 3) همان، ص 318. 4) قرآن و علوم روز.
کفّاره جماع با حائض چقدر است؟	کفّاره جماع با حائض این است که «اگر شماره روزهای حیض زن با سه قسمت تقسیم شود و مرد در قسمت اول با زن خود در قُبُل جماع کند، بنابر احتیاط واجب باید هیجده نخود طلا، کفّاره به فقیر بدهد و اگر در قسمت دوم جماع کند، نه نخود و اگر در قسمت سوم جماع کند، باید چهار نخود و نیم بدهد(5). برای آگاهی بیشتر به رساله عملیه مراجعه شود. « بخش پاسخ به سؤالات » 5) مسأله 453.
آیا جماع در ایّام حیض جایز است؟	جماع مرد با همسرش در روزهای عادت ماهانه حرام است و زمانی که زن کاملاً از حیض پاک شود، هر چند غسل نکرده باشد، شوهرش می تواند با او جماع کند. ولی احتیاط مستحب در خودداری از جماع مرد با همسرش است و جماع کردن در روزهایی هم که حیض زن قطعی نیست ولی شرعاً باید برای خود حیض قرار دهد، حرام است. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا حیض مانع از ازدواج می باشد؟	حائض شدن زن از عیوبی نیست، که مانع از عقد کردن و باشد و یا باعث بر هم زدن عقد شود. « بخش پاسخ به سؤالات »
چه اعمالی بر حائض حرام است؟	1. عبادت هایی که باید با وضو یا غسل یا تیمم به جای آورده شود بر حائض حرام است. مانند نماز ولی عبادت هایی که وضو و غسل برای انجام آنها لازم نیست، مانعی ندارد مانند نماز میّت. 2. در هنگام حیض، جماع کردن در فرج هم برای مرد حرام است و هم برای زن اگر چه به مقدار ختنه گاه داخل شود و منی هم بیرون نیاید. بلکه احتیاط واجب آن است که کمتر از ختنه گاه هم داخل نشود. و در دُبَر زن حائض وطی کردن کراهت شدیده دارد. « بخش پاسخ به سؤالات »