لزوم نبوت
| پرسش | پاسخ |
| آیا شناختن خداوند و ایمان آوردن به او کافی است هر چند به پیامبران ایمان نیاوریم؟ | خداشناسی، پیامبر شناسی و وظیفه شناسی به گونه ای تنگاتنگ با یکدیگر مرتبطند و هر کس به معنای واقعی خداشناس باشد، پیامبر شناس و وظیفه شناس نیز خواهد بود. به عبارت دیگر اعتقاد به ربوبیت تکوینی خداوند ملازم با ربوبیت تشریعی او و ارسال رسولان و کتابهای آسمانی است. خدایی که انسان را آفریده، او را به حال خود رها نکرده و از سر حکمت و لطف نیازهای اساسی اش را نیز در نظر گرفته و بدانها پاسخ داده است از نیازهای بنیادین انسان این است که برای رستگاری در زندگی این جهان و آن جهان به احکام و قوانین درست نیاز دارد. به عبارتی دیگر به دلیل بی بهره بودن از هدایت غریزی، که در حیوان هست، به وسیله ای دیگر مانند وحی نیازمند است. دانش و اندیشه او نیز به گونه بایسته قادر نیست دریابد که عملی خاص چه بازتابی در زندگی دنیوی و اخروی اش دارد. از این رو، خداوند حکیم و رحمان، انسانهایی را برای هدایت انسان برانگیخته است. آن بزرگواران از گذر وحی دستور زندگی و قوانینی رهگشا برای انسان به ارمغان می آوردند و وظیفه او را مشخص می کنند. « بخش پاسخ به سؤالات » |
| چرا خداوند آدمیان را به گونه ای نیافریده است که به پیامبران«علیهم السلام» نیازمند نباشد؟ | برای این که آدمیان به گونه ای باشند که به پیامبران«علیهم السلام» نیازمند نباشند، باید عقلشان همچون پیامبران«علیهم السلام» در حد کمال باشد و از چنان معرفتی بهره برند که از نافرمانی و گناه به دور مانند. در این صورت، انسان و جامعه انسانی به گونه ای دیگر خواهد بود. این کار بر خداوند متعال سخت نبوده است؛ چنان که بارها در قرآن فرموده است که اگر می خواستیم همه مردم را هدایت می کردیم. حیوانات با هدایت تکوینی راه خود را پی می جویند و به تسبیح خداوند مشغولند. ولی مشیّت خداوند بر این قرار گرفته است که انسان با برخورداری از شهوات و گرایشهای نفسانی و بهره مندی از عقل و نیروی انتخاب خود راه رشد و صلاح و رستگاری اش را دریابد. خداوند برای تحقق این مشیّت رسولانی میان انسانها برانگیخته است گرچه راه انسان، راهی است سخت، ولی او از پیمودنش ناتوان نیست و از همین روست که اشرف مخلوقات شمرده شده است. « بخش پاسخ به سؤالات » |
| خداوند از این که چه کس فرمانبردار و چه کس نافرمان خواهد شد، آگاه است. در این صورت، چه نیازی به فرستادن پیامبران است؟ | علم خداوند به امور - از جمله راه یابی یا گمراهی انسانها - موجب نمی شود که سنّتهای حاکم بر جهان از میان روند. بنابراین، علم خداوند به راه یابی یا گمراهی انسان در فرض وجود زمینه های هدایت - یعنی دعوت انبیای الهی - است. البته، خداوند می داند که چه کس به دعوت رسولان پاسخ شایسته می دهد و چه کس از آن روی بر می تابد و سبب گمراهی و تباهی خود را فراهم می کند. به عبارت دیگر، یکی از اسباب و علل هدایت انسانها، دعوت رسولان الهی است و همچنان که در نظام حاکم بر هستی، امور با علل و اسباب تحقق می یابد، در انسان و جامعه انسانی نیز این سنّت الهی جاری است. « بخش پاسخ به سؤالات » |
موسسه در راه حق، نشر و ترویج معارف اسلامی
English (UK) 
Persian (IR)