شیعه و سنی

ارسال شده در شیعه و سنی

پرسش	پاسخ
آیا حضرت علی«علیه السلام» مذهب سنّی داشتند؟	مذهب سنّی اگر به معنای این است که خلفای سه گانه پس از پیامبر«صلی الله علیه وآله» خلیفه بر حق آن حضرت بوده اند، معلوم است که حضرت علی«علیه السلام» آنان را جانشین پیامبر نمی دانسته و آنان را غاصب مقام خویش می دانسته است. « بخش پاسخ به سؤالات »
اگر مذهب جعفری در قانون اساسی به عنوان مذهب رسمی قید شود یا قید نشود چه تفاوتی دارد؟	اگر مذهب جعفری در قانون اساسی به عنوان مذهب رسمی قید نشود در قوانینی که وضع می شود تنها معیار فقه شیعه نخواهد بود و این یکی از آثار مهم و قابل توجّه است ولی اگر دین رسمی کشور اسلام و مذهب جعفری باشد تنها فقه شیعه در کشور رسمی خواهد بود و قوانینی که وضع می شود بر این اساس باید سنجیده شود. البته این منافات ندارد که برای اهل سنّت فقه آنان نیز محترم باشد و در محیطی که آنان زیست می کنند بتوانند طبق مذهب خود عمل کنند. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا برادران سنّی ما به امامان معصومین«علیهم السلام» معتقدند و آیا دارای مرجع تقلید می باشند یا نه؟	روشن است که آنان مانند ما که به وجود امام معصوم«علیه السلام» معتقدیم معتقد نیستند و بدان گونه که ما از مراجع تقلید احکام و دستورات دینی خویش را می گیریم آنان مرجع تقلید ندارند آنان در احکام عملی معمولاً از یکی از امامان چهارگانه خویش یعنی شافعی، مالک بن انس، ابو حنیفه، احمد بن حنبل، پیروی می کنند. « بخش پاسخ به سؤالات »
کدامیک از پیشوایان مذاهب اربعه شاگرد امام بوده اند؟	به طوری که نقل شده ابو حنیفه که امام حنفی ها است و مالک بن انس که امم مالکی ها است شاگرد امام صادق«علیه السلام» بوده اند و درباره ابو حنیفه این جمله معروف است که وی می گفته است: «لولا انستان لهلک المغان» اگر دو سال(که از محضر امام صادق«علیه السلام» استفاده کردم) نمی بود نعمان(نام ابوحنیفه است) هلاک می شد. و در سفینةالبحار تألیف مرحوم حاج شیخ عبّاس قمی در کلمه ی «احمد بن حنبل» از خود احمد بن حنبل نقل شده که وی بعضی روزها نزد امام موسی بن جعفر«علیه السلام» می رفته و حدیث قرائت می کرده است. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا عبادات اهل سنّت مورد قبول درگاه خداوند واقع می شود؟	عبادات اهل سنّت چون همراه با ولایت نیست یعنی چون آنان به رهبری امامان«علیهم السلام» که خداوند آنها را برای، پیشوایی انسانها قرار داده ایمان ندارند عباداتشان مورد قبول خداوند واقع نمی شود. و به نظر برخی از فقهاء صحیح نمی باشد زیرا ولایت شرط قبول یا صحّت اعمال است. « بخش پاسخ به سؤالات »
کتب معتبر روایی نزد اهل سنّت کدام اند؟	منابع حدیثی معتبر نزد اهل سنّت شش کتاب است که از آنها به صحاح سته(کتابهای صحیح شش گانه) تعبیر می شود آنها عبارتند از: صحیح بخاری، صحیح مسلم و سُنَن ابی داود، و سُنَن ابن ماجه و سنن نستائی و جامع ترمذی. « بخش پاسخ به سؤالات »
دو فرقه مالکی و حنفی چگونه تأسیس گشت؟	معروف است که چهار هزار نفر از حضرت صادق«علیه السلام» حدیث اخذ کردند که از آن افراد ابو حنیفه و مالک بن انس بودند، منصور دوانیقی خلیفه مستبد زمان ترسید که خلافت و مملکت از دست او خارج شده و مردم به امام جعفر صادق«علیه السلام» مایل شوند به ابی حنیفه نعمان ثابت کوفی و به مالک بن انس دستور داد که از امام صادق«علیه السلام» عزلّت جسته و کناره گیری کنند. و مذهبی جدید را به وجود آورند. مذهبی که غیر از مذهب امام صادق«علیه السلام» باشد. و در آن مذهب به قیاس، استحسان و رأی عمل کنند. و بعدها محمد بن ادریس شافعی و احمد بن حنبل به عنوان پیشوای دو مذهب دیگر مطرح شدند و بدین ترتیب مذهب اهل سنّت در چهار مذهب(مالکی، حنفی، شافعی، جنبلی) مستقر شد. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا بین علمای امامیه و اهل تسنن بحث و بررسی صورت نمی گیرد تا حقیقت روشن گردد؟	علمای شیعه از صدر اسلام در شناساندن ائمه ی اطهار«علیهم السلام» و اثبات حقانیّت مذهب شیعه و تلاشها و کوششهای پی گیر داشته اند و در این زمینه کتابهای زیادی نوشته اند و مباحثات زیادی با علمای اهل تسنن کردند و حقانیّت این مذهب را به طور واضح آشکار ثابت نمودند و این تلاش و کوشش پیوسته ادامه داشته و دارد و علماء و نویسندگان این زمان هم تا آنجا که امکانات برای آنها فراهم است فعّالیّت می کنند و لیکن توجّه به دو نکته اساسی و مهم در این زمینه لازم است: 1. پذیرش و تن دادن به حقائق نیاز به آمادگی زمینه دارد که بسیاری از موارد این آمادگی فراهم نیست کسی که تعصب و حب جاه و یا تقلید و عوامل دیگر بر وی حاکم باشد با وجود روشن شدن حق نمی تواند آن را بپذیرد. 2. اختلاف اهل مذاهب معمولاً به نفع قدرتهای بزرگ است از این رو آنان همواره به اختلافات دامن می زنند و به نشر اکاذیب و تهمتها علیه یکدیگر می پردازند این علمان مذاهب هستند که باید با نشستهای دوستانه و بحثها و گفتگوهای سازنده مواضع خویش را برای یکدیگر روشن کنند و به توضیح ادله مذهب خویش بپردازند. خوشبختانه اخیراً با تشکیل برخی کنفرانسها این کار صورت می گیرد که در این زمینه سودمند بوده و انشاءاللَّه با توسعه این اقدامها قدمهای گسترده تری در این راه برداشته شود. « بخش پاسخ به سؤالات »
وحدت شیعه و اهل سنت به چه معنی است؟	بی تردید در حال حاضر، ملت مسلمان ما بیش از هر چیز دیگر نیاز به وحدت داد، ولی توجّه به یک نکته لازم است که معنای وحدت این نیست که شیعه مسائل اعتقادی اساسی خویش را نادیده بگیرد، یا اهل سنت از مسائل اساسی اعتقادی خود دست بردارد، بلکه معنای وحدت آن است که مسلمانان با حفظ آنچه بدان عقیده دارند، به این نکته توجّه داشته باشند که دشمن مشترکی دارند که برای مقابله با آن، باید هر چه بیشتر با یکدیگر همکاری و وحدت داشته و درگیری و نزاع نداشته باشند، بنابراین وحدت با بحث و گفتگو درباره مسائل مذهبی با تفاهم و صمیمیت منافات ندارد؛ آری، طرح این مسائل نباید به گونه ای اختلاف برانگیز باشد، تا باعث برخورد و خصومت شود؛ بلکه بیان مطالب تنها باید به انگیزه روشن شدن حقیقت باشد، همچنین باید سعی کرد که توطئه گران و دشمنان اسلام، از این امر سوء استفاده نکنند و چنانچه زمینه برای چنین سوء استفاده هایی باشد، مسائل مذکور را نیز نباید طرح کرد. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا خداوند صریحاً نام شیعه اثنی عشریه را در قرآن نبرد تا هیچ اختلافی پیش نیاید؟	آنچه بر خداوند لازم است اتمام حجت است که خداوند هم برای کسانی که جویا و طالب حق باشند، حقی را روشن قرار داده است. بر خداوند لازم نیست تا به صراحت (آنگونه که یادآور شدید) حق را روشن بسازد تا هیچ گونه اختلافی پدید نیاید، بلکه چون این جهان، جهان تکامل است و انسان در اثر تحقیق و تلاش و مجاهده به کمال می رسد، اگر مطلب به گونه ای واضح و روشن باشد که هیچ نیازی به تحقیق نداشته باشد، امتحان و آزمایش از این رهگذر به عمل نمی آید. « بخش پاسخ به سؤالات »
ادلّه احکام نزد شیعه و اهل سنت چیست؟	ادلّه احکام نزد شیعه عبارتند از: 1. کتاب؛ 2. سنت؛ 3. اجماع؛ 4. عقل. و نزد اهل سنّت یا قسمتی از آنان«قیاس» و «استحقان» هم از مصادر استنباط حکم به حساب می آید. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا ترکمن ها به امامان دوازده گانه اعتقاد دارند؟	ترکمن ها، از اهل سنّت هستند و به امامت امامان ما اعتقاد ندارند؛ امّا به طور معمول چنین است که اهل سنّت به امامان ما اگر چه اعتقاد ندارند، ولی برای آنان احترام خاصی قائل هستند؛ آری، عدّه ای که آنان را «نواب» می گویند امامان ما را دشمن داشته، به آنان ناسزا و دشنام می دهند که آنان در حکم کفار می باشند و بدن آنان نجس است، ولی برادران ترکمن ما از آن ها نیستند. « بخش پاسخ به سؤالات »
مذهب شافعی چه مذهبی است؟	«مذهب شافعی» یکی از مذاهب چهارگانه اهل سنّت است که پیروان این مذهب در اعمال خویش از« محمد بن ادریس شافعی» الهام می گیرند. « بخش پاسخ به سؤالات »
چند فرقه اسلامی وجود دارد؟	دسترسی به این که در حال حاضر چند فرقه اسلامی وجود دارد، امری مشکل است، ولی در منابع حدیثی شیعه و اهل سنّت حدیثی وارد شده که پیامبر اسلام«صلی الله علیه وآله» فرموده اند «امت من بعد از من 73 فرقه می شوند که یک فرقه از آنها در بهشت و بقیه در آتش می باشند»(1). « بخش پاسخ به سؤالات »
اصول دین با اصول مذهب چه تفاوتی دارد؟	اصول بنیادی تشیّع با یکدیگر تفاوت اساسی ندارند؛ زیرا تشیّع چیزی جز اسلام حقیقی و راستین نیست؛ بنابراین، نباید اصول دین و اصول مذهب را در برابر یکدیگر گذاشت و گفت که عدل و امامت، آیا از اصول اسلام است یا از اصول تشیّع؟ اما این که برخی از بزرگان گفته اند اصول دین سه تاست : توحید، نبوّت و معاد، و اصول مذهب دوتاست: عدل و امامت، به خاطر این است که تمام مسلمانان، در اعتقاد به سه اصل توحید و نبوّت و معاد مشترکند؛ از این رو، آن سه را اصول دین، و عدل و امامت را که در میان مسلمانان مورد اختلاف است اصول مذهب نامیده اند؛ در توضیح مطلب باید بگوییم که امامت، مایه افتراق شیعیان با اهل سنت است که اهل سنّت به امامت ائمه معصومین معتقد نیستند و مقصود ما از عدل، تعارض ما در این مسئله با اشاعره است؛ زیرا اشاعره که گروهی از اهل سنت می باشند، به مطالبی اعتقاد دارند که لازمه آن اسناد ظلم به خدا است. آنان معتقدند که اگر خداوند فرد ظالمی را به بهشت ببرد، انسان مؤمنی را به جهنّم ببرد، کار صحیحی انجام داده است؛ در حالی که لازمه سخن اشاعره«حسن و قبح عقلی از جانب خداوند و در نتیجه؟اسناد ظلم به خدا است. و از آن جا که یکی از اصول دین را، به عنوان اصول مذهب، عدل و دیگری را امامت می دانیم، تا موضعمان در برابر دو مسأله مذکور مشخصی باشد. « بخش پاسخ به سؤالات »
کتب روایی و مشهور اهل سنّت کدام است؟	منابع حدیثی اهل سنّت فراوانند، ولی مشهورترین آنها 9کتاب است که عبارتند از: 1. صحیح بخاری؛ 2. صحیح مسلم؛ 3. صحیح ترمذی؛ 4. سنن ابی داود؛ 5. سنن ابن هاجه؛ 6. سنن نسائی؛ 7. سنن دارمی؛ 8. مسند احمد؛ 9. موطاء مالک. که شش منبع اوّل «صحاح ستّه» نام دارند. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا اهل سنت دست به سینه نماز می خوانند؟	اهل سنت احادیثی از رسول گرامی«صلی الله علیه وآله» نقل کرده اند که پیامبر«صلی الله علیه وآله» در هنگام نماز دست ها را روی سینه می گذاشته و نماز می خوانده است؛ ولی از نظر شیعه این احادیث دارای اعتبار نیست؛ زیرا اگر پیامبر«صلی الله علیه وآله» به این سبک نماز می گذارد، حتماً از طریق امیر مؤمنان، علی«علیه السلام» و دیگران پیشوایان راستین به ما می رسید، چرا که بنابر حدیث نقلین «انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی اهل بیتی ان تمسکم بهاما لن تضلوا ابدا». عدل قرآن شمرده شده اند، آنان چنین مطلبی را از پیامبر«صلی الله علیه وآله» نقل نکرده اند و خود در نماز چنین روشی نداشته اند؛ برعکس در احادیث وارد شده است که این گونه عمل کردن، یعنی دست روی سینه گذاشتن شیوه مجوس است و نباید طبق آن عمل کرد. « بخش پاسخ به سؤالات »
از دیدگاه اهل سنّت، خلافت چگونه تحقق می یابد؟	اهل سنّت، ضمن این که خلافت را با «نص رسول اکرم«صلی الله علیه وآله» و امام سابق» ثابت می دانند، با «اجماع» و «بیعت اهل حل العقد» هم اخلافت را ثابت می دانند؛ ولی در این که با چه تعداد از اهل حد و عقد، خلافت ثابت می شود، در میان آنان اختلاف نظر هست. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا اهل سنّت به امامت امام دوازدهم معتقدند؟	اهل سنّت، معمولاً به امامت امام دوازدهم معتقد نیستند؛ ولی در منابع حدیثی آنان احادیث بسیاری است که دلالت بر وجود امام زمان«عج» و امامت آن حضرت و ظهور وی می کند. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا با وجود اینکه در این زمان نیاز به اتحاد وجود دارد، از مطالبی که درباره اختلاف مذاهب است سخن گفته می شود؟	اتحاد بین مسلمانان به این معنی است که مسلمانان در برابر دشمنان خویش، به طور مشترک مبارزه کرده و با یکدیگر اختلاف و تفرقه نداشته باشند. در برابر دشمنانشان بت نگشته، ناتوان گردند؛ ولی این بدان معنی نیست که بحث های علمی و منطقی را کنار بگذارند، یا یکی از دو طرف تسلیم معتقدات دیگری شود و درصدد تحقیق و بررسی درباره اعتقادات خویش نباشد. بدیهی است، مسائلی که به اتحاد اسلامی ضربه وارد می سازد، مسائلی است که اختلاف و نزاع و کینه توزی را به دنبال دارد، ولی بحث علمی و استدلالی برای روشن شدن حق است و برای شخص بی طرف و منصف، منشاء هیچ گونه اختلاف و کینه توزی و دشمنی نخواهد بود. امروز، دستهای مرموزی در گوشه و کنار، برای دور ساختن مردم، به ویژه جوانان، از حریم دین و رهبران راستین شیعه، به فعالیت هایی دست زده اند و شبهات و اشکالاتی در این زمینه در میان آنان منتشر می سازند که اگر جوانان ما در معتقدات مذهبی خویش، با دلیل و برهان آشنایی نداشته باشند، تحت تاثیر واقع شده، بتدریج، اعتقادات خویش را از دست می دهند. « بخش پاسخ به سؤالات » E
چرا در زمان امامت امام باقر و امام صادق«علیهم السلام» معارف شیعه شکوفا گردید؟	فقه و معارف شیعه، در زمان امام باقر و صادق«علیهم السلام» بخصوص در زمان امام صادق«علیه السلام» - به اوج شکوفایی خود رسید و این بدان دلیل بود که در زمان این دو امام بزرگ، به خاطر درگیری میان بنی امیه و بنی عباس، فرصتی مناسب به وجود آمد که آن بزرگواران به نشر مکتب و معارف اسلامی بپردازند؛ از این رو، بیشتر روایات و احادیثی که در زمینه معارف اسلامی در منابع حدیثی ما وارد شده، از امام باقر و امام صادق«علیهم السلام» است. « بخش پاسخ به سؤالات »
علت به وجود آمدن مذاهب اهل تسنن چه بوده است؟	با این که رسول اکرم«صلی الله علیه وآله» در طول 23سال رسالت خود در فرصتهای مناسب، مسأله خلافت و جانشینی علی«علیه السلام» را تذکر می داد. در سال آخر عمر آن حضرت نیز در غدیر خم وحی الهی درباره علی«علیه السلام» را به مردم ابلاغ نمود که. «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک فان لم تفعل فما بلغت رسالته والله یعصمک من الناس؛ ای پیامبر ما، آنچه را به تو نازل شده به مردم ابلاغ کن، که اگر ابلاغ نکنی، رسالت او را ابلاغ نکرده ای و خدا تو را از شرّ دشمنان حفظ می کند». رسول اکرم«صلی الله علیه وآله» نیز در همان جا در مقابل جمعی در حدود صد هزار نفر مسأله خلافت و امامت علی«علیه السلام» را با بیانی بسیار محکم و ساده بیان کردند؛ آن حضرت علی«علیه السلام» را بر سر دست بلند کرده، گفتند که:« هر کس من مولی و صاحب اختیار او هستم، علی مولی و صاحب اختیار اوست.» و سپس برای دوستان و یاوران علی«علیه السلام»دعا و در حق دشمنان و ستمگران به علی نفرین فرمودند. لیکن سفارشها و تأکیدهای آن حضرت در طول 23 سال جمعی از صحابه پس از رحلت ایشان در «سقیفه بنی ساعده» جمع شده، خود خلیفه تعیین کردند و کار را به جایی رساندند که علی«علیه السلام» مجبور به خانه نشینی شد. پیدایش مذهب تسنّن از زمانی بود که خلافت از خاندان رسالت گرفته شد و از مجرای اصلی خود خارج گشت و در مسیری انحرافی قرار گرفت. از آنجا که علی«علیه السلام» در احقاق حق خود باعث اختلاف داخلی بین مسلمان می شد و احتمال غلبه کفار بر آن ها وجود داشت، از حق مسلّم خود چشم پوشی کرد و تا آن جا که می توانست با راهنمایی های حکیمانه خود، به پیشرفت اسلام و مسلمانان کمک نمود. با این همه، انحراف خلافت از محور اصلی خود، باعث اختلاف بسیاری در زمینه و احکام عملی و به وجود آمدن مذاهب مختلف گردید. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا اهل سنت تشیّع را که همان اسلام راستین است؟	پذیرفتن مذهب حق ایمان بدان در صورتی است که در وهله نخست مبانی آن مذهب دلایل و براهین قوی داشته باشد، تا با مراجعه به آن حق برای انسان روشن شود؛ ولی بی تردید این کافی نیست، بلکه عوامل دیگری هم باید وجود داشته باشند، مانند اینکه انسان تحت تاثیر تعصبات، تقلید، حبّ جاه و مقام، ترس و مانند این ها قرار نگیرد. مذهب تشیّع بر دلیل های قاطع عقلی و نقلی محکم استوار است؛ بنابراین، کسی که تحت تأثیر عوامل مذکور نباشد، ایمان می آورد و تسلیم مذهب حق می گردد. اساس اختلاف مذهب تشیّع و اهل سنت اختلاف در مسأله امامت است، که شیعه برخلاف اهل سنت آیات قران کریم و سنت نبوی و حکم عقل بر این اعتقاد است که امام از ناحیه خداوند تعیین می شود. « بخش پاسخ به سؤالات »
از دیدگاه اهل سنّت، خلافت چگونه تحقق می یابد؟	اهل سنّت، ضمن این که خلافت را با «نص رسول اکرم«صلی الله علیه وآله» و امام سابق» ثابت می دانند، با «اجماع» و «بیعت اهل حل العقد» هم اخلافت را ثابت می دانند؛ ولی در این که با چه تعداد از اهل حد و عقد، خلافت ثابت می شود، در میان آنان اختلاف نظر هست. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا اهل سنّت به امامت امام دوازدهم معتقدند؟	اهل سنّت، معمولاً به امامت امام دوازدهم معتقد نیستند؛ ولی در منابع حدیثی آنان احادیث بسیاری است که دلالت بر وجود امام زمان«عج» و امامت آن حضرت و ظهور وی می کند. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا شیعیان در دنیا از جمعیّت کمتری برخوردارند؟	تاریخ صدر اسلام تا امروز، نشان می دهد که شیعه و به خصوص ائمه اطهار«علیه السلام» و علما و دانشمندان شیعی غالباً یا در حال تقیّه و انزوا به سر برده اند، یا در حال مبارزه و درگیری بوده و در زندان ها عمر گذرانده اند؛ به همین جهت، امکانات تبلیغاتی آنان بسیار محدود و در برخی از زمانها در حد صفر بوده است. در زمان خلفای بنی امیّه و بنی عبّاس و پس از آنها حکومت در دست کسانی قرار داشته که با ائمه«علیهم السلام» و علمای شیعه دشمن بوده اند. در این دوره ها، امامان معصوم«علیهم السلام» بسیاری از علمای شیعه به دست مخالفین به شهادت رسیدند؛ از این رو دلیل شرایط زندگی آنان در طول تاریخ، علت شیعیان بوده است. « بخش پاسخ به سؤالات »
کارهای نیکی که از افراد غیر شیعه سر می زند/ چگونه است؟	براساس روایات افرادی که معتقد به ولایت علی«علیه السلام» نیستند، اعمالشان بر ایشان سودی نخواهد داشت و از کارهای خویش نتیجه ای نخواهند گرفت.(2) « بخش پاسخ به سؤالات »
منشاء پیدایش تسنّن و تشیّع چه بود؟	پیدایش مذهب تسنّن یکی از پیامدهای غصب خلافت بود. پیامبر اسلام که از طرف خداوند، حضرت علی «علیه السلام» را به خلافت و جانشینی خویش منصوب نموده بود، راه را برای امت اسلامی برای زمان پس از رحلت خویش نموده بود و امت اسلامی هم باید تنها از رهبری علی«علیه السلام»الهام می گرفت؛ ولی با غصب خلافت، این مسیر عوض شد و اصطلاح «تشیّع و تسنّن» از همان جا برای این دو جناح، که یکی مدافع خلافت خاندان پیامبر و یکی مدافع خلافت ابی بکر بود، به وجود آمد. « بخش پاسخ به سؤالات » E
چرا در زمان امامت امام باقر و امام صادق«علیهم السلام» معارف شیعه شکوفا گردید؟	فقه و معارف شیعه، در زمان امام باقر و صادق«علیهم السلام» بخصوص در زمان امام صادق«علیه السلام» - به اوج شکوفایی خود رسید و این بدان دلیل بود که در زمان این دو امام بزرگ، به خاطر درگیری میان بنی امیه و بنی عباس، فرصتی مناسب به وجود آمد که آن بزرگواران به نشر مکتب و معارف اسلامی بپردازند؛ از این رو، بیشتر روایات و احادیثی که در زمینه معارف اسلامی در منابع حدیثی ما وارد شده، از امام باقر و امام صادق«علیهم السلام» است. « بخش پاسخ به سؤالات » E
اگر شیعه چیزی جز اسلام نیست، چرا اصول دین از اصول مذهبّ جداست؟	این که شیعه چیزی جز اسلام نیست، با این امر که اصول دین را«توحید و نبوّت و معاد» و اصول مذهب را «عدل و امامت» بدانیم منافاتی ندارد؛ زیرا این که اصول دین و اصول مذهب دو امر جداگانه شمرده شده، به این معنا نیست که مذهب چیزی در برابر دین است. بلکه مذهب عبارت است از«یک روش و جریانی که در داخل دین وجود دارد». پس از درگذشت پیامبر اسلام، دو جریان مخالف در میان مسلمانان پدید آمد که یکی از آن دو مطابق با اسلام راستین به رهبری و امامت علی«علیه السلام» بود. جریان دیگر، گرایشی بود که اکثریّت مسلمانان آن را پذیرفتند و آن این که علی«علیه السلام» را از خلافت پیامبر«صلی الله علیه وآله» و تصدّی حکومت اسلامی محروم ساخته، عناصر غیرصالح را براساس شیوه ای ناروا و غیرصحیح به جای وی، قرار دادند. شیعه این جریان را برخلاف اسلام راستین می داند و در تقسیم اصول دین، این حقیقت را بادآور می شود که اسلام حقیقی که توحید و نبوّت و معاد است، در درون خویش امامت و عدل را نیز داراست و بدون این دو اصل، توحید و نبوّت و معاد برای سعادت انسان در تمام ابعاد زندگی، کافی نخواهد بود. « بخش پاسخ به سؤالات » E
اعتقاد به امامت چه نقشی را در اسلام داراست؟	یکی از تعالیم اسلام مسأله امامت امامان دوازده گانه«علیهم السلام» است. براساس آیات قرآن مجید و بیانات پیامبر اسلام«صلی الله علیه وآله»، به این حقیقت می رسیم که خداوند متعال پس از درگذشت پیامبر«صلی الله علیه وآله»، علی بن ابی طالب«علیه السلام»، انتخاب کرد و همین طور پس از وی امام حسن«علیه السلام»و امام حسین«علیه السلام» و امام زین العابدین«علیه السلام» و فرزندان آنان، یکی پس از دیگری تا امام دوازدهم ، حضرت حجة بن الحسن(عج)، را امام و رهبر مسلمانان قرار داد.. امامت بر این اساس، یک مقام الهی است که جز خدا کسی نمی تواند آن را تعیین کند؛ پس نقش امام در هدایت بشر، نقشی بسیار حساس و مهم است و چنین نیست که یک یا چند نفر بتوانند امام را تعیین کنند. شیعیان کسانی هستند که اعتقاد به امامت را براساس تعالیم قرآن و سنت پیامبر«صلی الله علیه وآله» لازم می دانند، ولی اهل سنت می گویند که پیامبر در باره امامت مطلبی نگفته و پس از وی، برخی افراد امّت اسلامی ابوبکر را به جانشینی پیامبر«صلی الله علیه وآله» تعیین کرده اند؛ اما چگونه ممکن است پیامبری که درباره مسایل بسیار جزئی امت را راهنمایی کرده، درباره مسأله مهمی مانند مسأله امامت که نقش حساس آن رد سرنوشت فردی و اجتماعی انسان ها غیر قابل انکار است، اظهار نظر نکرده باشد. « بخش پاسخ به سؤالات » E
چه کسانی از تفرقه میان شیعیان و اهل سنت سود می برند؟	تفرقه افکنی میان شیعه و سنی یکی از نقشه ها و توطئه های شوم استعمار است؛ زیرا استعمار برای غارت منابع مادی و معنوی ملتها، از هر راه ممکن وارد می شود. یکی از نقشه های کارساز و ابزارهایی که استعمار، در سایه آن می تواند به خوبی به اهداف پلید خود شود، ایجاد تفرقه میان مسلمانان است؛ وقتی نیروها در اثر تفرقه به ضعف گرایید، استعمار به مقصد خویش می رسد. البته باید توجّه داشت که اگر شیعه و سنی به این معنی نیست که شیعه از اعتقادات مذهبی خویش دست بردارد؛ بلکه منظور این است که از موضع گیری خصمانه نسبت به یکدیگر احترام کرد، علیه دشمن مشترک متّحد شوند. « بخش پاسخ به سؤالات » E
با اینکه شیعه باید اهل سنت را امر به معروف و نهی از منکر کند، وحدت با آنان چگونه میسّر است؟	معنای وحدت این نیست که شیعه از اعتقاد خویش دست بردارد و به مذهب آنان گرایش پیدا کند؛ بلکه به این معناست که مشترکاتی در بین مسلمانان وجود دارد، مانند این که همه مسلمانان به خدا و قرآن و پیامبران الهی و معاد معتقدند. ضمن اینکه دشمنان مشترکی نیز دارند و برای ما وجود دارند، برای مقابله و رویارویی با دشمنان باید متحد شوند و با دشمنان مقابله کنند. در نتیجه اتحاد، منافاتی با بحث در باره مسائل مذهبی ، براساس ادله و براهین ندارد. « بخش پاسخ به سؤالات » E
اتحاد اهل سنت و شیعه به چه معنی است؟	اتحاد سنی و شیعه بدان معنی نیست که از عقاید خودمان درباره تشیّع دست برداریم، بلکه بدان معنی است که با حفظ مسایل مذکور هر دو گروه (شیعه و سنی)، در رویارویی با کفار و دشمنان اسلام به یکدیگر کمک کنیم تا بتوانیم بر دشمن غالب و پیروز شویم. « بخش پاسخ به سؤالات » E
آیا کثرت جمعیت اهل سنت نسبت به شیعیان دلیلی بر حقانیت آنها نیست؟	1. قرآن به پیامبرش خطاب کرده و می فرماید: «و ان تطع اکثر من فی الارض یضلوک عن سبیل الله...؛(3) اگر بیشتر کسانی را که در روزی زمین هستند اطاعت کنی، تو را از راه خدا گمراه می کنند». 2. اگر جمعیت بیشتر دلیل بر حقانیت گروهی باشد، در دنیای امروز، جمعیت مشرکان و کافران و یهود و نصاری چندین برابر مسلمان ها است، بنابراین کثرت و داشتن اکثریت به خودی خود، دلیل حقانیت مکتب و عقیده ای نیست. « بخش پاسخ به سؤالات » E
آیا این مطلب که نه راه شیعه درست است و نه راه اهل سنت، بلکه باید راه قرآن دنبال نمود؟	کسی که نه از شیعه باشد و نه از اهل سنت، هم به نظر شیعه و هم به نظر اهل سنت، مخالف قرآن است. آنچه مسلّم است این است که یکی از این دو مذهب برحق می باشند و باید درباره مذهب حق و آیین صحیح تحقیق کرد که خوشبختانه، بسیاری از عقاید شیعه، با قرآن و کتاب های اهل سنت قابل اثبات است. « بخش پاسخ به سؤالات » E
ایجاد وحدت حقیقی بین مسلمانان امکان پذیر است؟	لازم است مسلمانان وحدت خویش را در مقابل دشمنانشان حفظ کنند و نباید اختلافات مذهبی آنان، مانع از مقابله و در صورت لزوم نبود با دشمن به طور دسته جمعی نگردد؛ اما این بدان معنی نیست که هر یک ، دست از اعتقادات مذهبی خویش بردارد. اساساً، باید توجّه داشت که در این باره مطلب وجود دارد که نباید با یکدیگر خلط شوند؛ یکی بحث درباره این که پس از درگذشت پیامبر، جانشین وی که بوده است، که این بحثی اعتقادی و علمی است و بحث و استدلال در باره آن نباید به اختلافات ظاهری کشیده شود. دیگر این که هر دو گروه، دشمنان مشترکی، مانند صهیونیسم و الحاد غرب دارند و بر هر دو گروه لازم است مبارزه مشترک، این نیست که هر دو، ویژگی ها و اعتقادات مذهبی خویش را رها کنند و تنها به جنبه های اشتراکی توجّه نمایند؛ بلکه باید به آنچه استدلالی و منطقی است تن بدهند، تا اختلاف اعتقادی و عملی باعث کینه توزی و دشمنی نگردد و آنان را از مبارزه علیه دشمن مشترک باز ندارد. « بخش پاسخ به سؤالات »
چه کسانی از تفرقه میان شیعیان و اهل سنت سود می برند؟	تفرقه افکنی میان شیعه و سنی یکی از نقشه ها و توطئه های شوم استعمار است؛ زیرا استعمار برای غارت منابع مادی و معنوی ملتها، از هر راه ممکن وارد می شود. یکی از نقشه های کارساز و ابزارهایی که استعمار، در سایه آن می تواند به خوبی به اهداف پلید خود شود، ایجاد تفرقه میان مسلمانان است؛ وقتی نیروها در اثر تفرقه به ضعف گرایید، استعمار به مقصد خویش می رسد. البته باید توجّه داشت که اگر شیعه و سنی به این معنی نیست که شیعه از اعتقادات مذهبی خویش دست بردارد؛ بلکه منظور این است که از موضع گیری خصمانه نسبت به یکدیگر احترام کرد، علیه دشمن مشترک متّحد شوند. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا اهل تسنن در پذیرش حق تعصّب را کنار نمی گذارند؟	این جمله معروف است که می گویند: «حبّ الشیئی یعمی و یصم؛اگر انسان چیزی را دوست داشته باشد، این دوستی او را کور و کر می کند». لذا مورد سؤال نیز چنین است؛ آنان با تبعیت از پیشینیان خود این راه را پیش گرفته اند و دل را به آن به سختی و با تمام وجود از آن کرده، دلیل های محکم و استواری را که در مقابل آنان اقامه می شود، تأویل هایی مردود و غیر عقلایی می کنند، در حالی که در انتخاب مکتب صحیح، باید تعصب و تقلید کورکورانه را کنار گذارد و با حریت کامل در مقام جستجو برآمد. عده ای از دانشمندان آنها هم که حقیقت بر آنها کاملاً واضح شده، به جهت مصلحت، یا به تعبیر بهتر به جهت حب ریاست و مقام، حاضر نمی شوند دست از عقیده خویش بردارند؛ ولی در عین حال، عده زیادی هم هستند که پس از کشف حقیقت، تعصب را کنار گذاشته و دست از عقیده باطل خویش برداشته اند و شیعه شده اند. بعید نیست که دستهای استعمار نیز که می کوشد تا جامعه مسلمین را متفرق و ذخایر مادی و معنوی آن ها را به یغما ببرد، در این امر دخالت داشته باشد. « بخش پاسخ به سؤالات »
عقیده اهل سنّت به امامت امامان«علیهم السلام» ما چیست؟	با اینکه اهل سنّت به امامت امامان«علیهم السلام» به آن گونه که ما معتقدیم - معتقد نیستند، ولی در برابر مقام برجسته و فضل آنان خضوع می نمایند و بر بزرگواری و کمال آنان اعتراف دارند. « بخش پاسخ به سؤالات »
مسلمانان در چه اعتقاداتی مشترک هستند؟	مسلمانان در اعتقاد به اصول«توحید، نبوّت و معاد» با یکدیگر مشترکند؛ هر چند در برخی جزئیات این اصول اختلافاتی در بین آنان وجود دارد. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا اهل سنّت شیعه را «رافضی» می نامند؟	«رفض» به معنی ترک است و اهل سنّت شیعه را «رافضی» می نامند، زیرا شیعه خلافت عمر و ابوبکر و عثمان را رد کرده و نپذیرفته است. « بخش پاسخ به سؤالات »
مذهب صحیح و راستین را چگونه می توان شناخت؟	کسی که کتاب های تألیف شده به وسیله علمای شیعه را مطالعه کند، براساس منطق و استدلال، حقانیّت مذهب صحیح و راستین را - که شیعه امامی است - به دست می آورد؛ کتاب هایی نظیر«شب های پیشاور» و کتاب « مناظره دو رهبر» ترجمه المراجعات و «ترجمه الغدیر» و خواندن کتاب های «آنگاه هدایت شدم» و « با راستگویان» نیز مفید و سودمند است. لازم به یادآوری است که آنچه ذکر شد، تنها فهرست کوتاهی از کتابهای مناسب بود؛ وگرنه علمای بزرگ شیعه؟ کتابهای بسیار مستدلی درباره اثبات حقانیّت مذهب تشیّع و باطل بودن اهل سنّت نوشته اند که اهل تحقیق می توانند به آن ها مراجعه نمایند. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا با وجود این همه مدارک و شواهد که در کتابهای دانشمندان اهل تسنن وجود دارد، پیروان آنان به حقانیّت شیعه اعتراف نمی کنند؟	ایمان به حقایق و واقعیت ها، علاوه بر دلیل و برهان، نیازمند به آمادگی روحی و بی طرفی در قضاوت و انصاف و واقع بینی است. واضح است که این شرایط در بسیاری از موارد، در اثر تعصب و پیروی از پدران، یا تاثیر محیط و عوامل دیگر، برای افراد وجود ندارد؛ لذا با وجود دلایل و براهین کافی، بسیاری از مردم به حقیقت اذعان نکرده، به آن ایمان نمی آورند؛ بخصوص هنگامی که عده ای نیز در گمراه کردن افراد بکوشند و حقّ را بر آن ها مشتبه سازند. این امر اختصاص به تشیّع ندارد؛ بلکه براهین قاطع بر حقانیت آن ، از سوی همه یهودیان و مسیحیان مورد پذیرش قرار نگرفت و بسیاری از آنان، با عناد و تعصب بر دین پدران خود باقی ماندند. « بخش پاسخ به سؤالات »
کلمه «علیّ» در «صدق الله العلیّی العظیم» به چه معنی است؟	کلمه «علّی» در «صدق الله العلّی العظیم» به معنای بلند مرتبه و به عنوان صفت الله است؛ نه این که نام شخص باشد. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا مذهب تشیّع قبل از صفوّیه وجود داشته است ؟	از جمله تهمت هایی که به تشیّع زده شده این است که تشیّع قبل از صفوّیه نام و نشانی نداشته ساخته و پرداخته صفوّیه است. ولی کسی که اطلاع از اسلام و تعالیم راستین آن دارد، می داند که این اتهام تا چه حّد نارواست؛ زیرا تشیّع را پیامبر بزرگوار اسلام(9) با تعیین حضرت امیرالمومنین«علیه السلام» برای خلافت خویش از جانب خداوند بنیان نهاد و تاریخ گواه این است که پس از رحلت رسول اکرم«صلی الله علیه وآله» عده ای از مسلمانان به تبعیت از سفارشهای پیامبر، حضرت علی«علیه السلام» را جانشین و خلیفه بلافصل ایشان دانسته، زیر بار خلافت ابوبکر نرفتند؛ آن عده به نام شیعه رو به فزونی نهادند و با این که در اقلیت بودند، موجودیت خود را در طول تاریخ اسلام حفظ نمودند. گذشته از این کتاب های شیعه که قرن اول تا قرن نهم نوشته شده و در کتابخانه های دنیا موجود است، دلیل روشن دیگری در رد این ادعاست که شیعه در قرن نهم پیدا شده است، برای مثال، علاّمه بزرگوار« مرحوم سید شرف الدین» نام 250نفر از اصحاب رسول اکرم«صلی الله علیه وآله» را که شیعه بوده اند در کتاب« فصول المّهمه» جمع آوری کرده و ثابت نموده است که اساس مذهب شیعه و اعتقاد به خلافت حضرت امیرالمؤمنین، بعد از پیامبراکرم«صلی الله علیه وآله» در همان ایام رحلت رسول اکرم«صلی الله علیه وآله» پی ریزی شده و به مرور زمان توسعه پیدا کرده است. بنابراین، تشیّع اسلام راستین است و در حقیقت بنیانگزار تشیّع، خدای تبارک و تعالی بوده و مبلّغ آن پیامبر گرامی اسلام بوده است. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا بر اهل سنّت احکام مسلمان مترتب می شود؟	اهل سنّت امامت را قبول ندارند؛ گرچه با ایمان نداشتن به امام، یکی از ضروریات مذهب را که در سعادت و نجات انسان دخالت دارد منکرند، ولی به ظاهر حکم به مسلمان بودن آنان شده و احکام مسلمان بر آنان بار می شود. « بخش پاسخ به سؤالات »
پیدایش شیعه از چه زمانی است؟	آغاز پیدایش شیعه را باید زمان حیات پیامبر اکرم«صلی الله علیه وآله» دانست/ چرا که افرادی همانند«سلمان و ابوذر و مقداد و عمار» به نام شیعه علی«علیه السلام» خوانده شدن/ به همین خاطر، نام شیعه علی«علیه السلام» و شیعه اهل بیت«علیهم السلام»، در احادیثی که از پیامبراکرم«صلی الله علیه وآله» روایت شده، بسیار دیده می شود. «جابر» در حدیثی می گوید: نزد پیامبر اکرم«صلی الله علیه وآله» بودیم که علی«علیه السلام» از دور نمایان شد. پیامبر فرمود:«سوگند به کسی که جانم به دست اوست! این شخص و شیعیان او در قیامت رستگار خواهند بود».(4) در حدیثی دیگر «ابن عبّاس» می گوید: وقتی آیه «ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریه». نازل شد، پیامبر«صلی الله علیه وآله» به علی«علیه السلام» فرمود:«مصداق آیه تو و شیعیانت می باشید که در قیامت خوشنود خواهید بود و خدا هم از شما راضی است».(5) « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا کتابهای «محمد تیجانی» ابزاری در دست استعمار برای تفرقه افکنی میان مسلمانان نیست؟	«سیّد محمّد تیجانی» با کتاب هایی که نوشته است، خدمت بزرگی به تشیّع انجام داده است و بسیاری از افراد از طریق کتاب های وی به مذهب شیعه نزدیک شده اند و این امر به عنوان وسیله ای در دست استعمار برای تفرقه افکنی نیست؛ زیرا بحث و تحقیق و نوشتن کتاب براساس منطق صحیح و دلیل های روشن، با وحدت منافاتی ندارد و نه تنها موجب تفرقه نمی شود، بلکه گاهی برای وحدت نیز مفید است؛ زیرا آشنایی به مذهب حق، موجب آگاهی و بصیرت می شود و روشن می گردد که تهمت هایی که به شیعه زده شده و موجب تفرقه بوده، بی اساس بوده است. گذشته از این اگر بحث و مطالعه کتابهای مذهبی موجب تفرقه شود، هیچ کس نباید از مذهب خود آگاه شود که این طرز تفّکر غلط، موجب دوری افراد از مذهب صحیح می گردد. « بخش پاسخ به سؤالات »
علّت اینکه تشیّع را مذهب جعفری نیز می نامند، چیست؟	پس از آنکه علی«علیه السلام» به دست«ابن ملجم» شهید شد، امام حسن«علیه السلام» مطابق وظیفه خود برای حفظ اسلام با شرایطی با معاویه صلح کرد؛ ولی معاویه به آن شرایط عمل نکرد. پس از آن امام حسین«علیه السلام» در اثر زیر بار نرفتن بیعت با یزید شهید شد. امام زین العابدین و امام محمّد باقر«علیهم السلام» هم که در دوران حکومت بنی امیّه قرار گرفته بودند، در اثر اختناق شدید فرصت نیافتند که حقایق و معارف اسلام را به طور کامل برای مردم بیان کنند. در حدود 131.ق حکومت بنی امّیه به دست «ابوالعباس سَفاح» از بین رفت و دوران خلافت عباسیان شروع شد. این زمان، مصادف با امامت امام جعفر صادق «علیه السلام» بود، درست در هنگامی که بنی امیّه و بنی عباس مشغول جنگ و نزاع بودند و برای برانداختن یکدیگر می کوشیدند، امام صادق«علیه السلام» از فرصت استفاده کرد و به نشر معارف اسلامی و تربیت شاگردان فراوانی پرداخت؛ از همین رو بخشی گسترده از حقایق قرآن و احکام الهی در منابع شیعه، از امام صادق«علیه السلام» اخذ شده است. البته از امامان دیگر به خصوص امام باقر«علیه السلام»، نیز تا حدودی روایت و اخبار هست، ولی به اندازه روایتی که از امام صادق«علیه السلام» به دست ما رسیده نیست؛ به همین خاطر مذهب شیعه به نام «مذهب جعفری» نیز مشهور است و به فقه شیعه «فقه جعفری» نیز گفته می شود. « بخش پاسخ به سؤالات »
در حال حاضر عقیده اهل سنّت درباره حضرت علی«علیه السلام» چگونه است؟	نظر اینان مانند عقاید پیشینیان آن ها است، که حضرت علی«علیه السلام» را از زمره اصحاب بزرگوار پیامبر و چهارمین خلیفه می دانند، ولی برای وی پس از پیامبر حق امامت و رهبری قائل نیستند. آنان خلافت ابی بکر را براساس نادرست، یعنی اجماع مسلمانان که آن هم اجتماع چند نفر در سقیفه بیش نبود، ثابت دانسته اند؛ حال آن که عقاید شیعه درباره امامت علی«علیه السلام» و باطل بودن خلافت دیگران، بر ادله عقلی و نقلی بسیاری متّکی است. « بخش پاسخ به سؤالات »
فقه کدامیک از مذاهب اهل تسنن به فقه شیعه نزدیک تر است؟	اصولاً فقه اهل تسنن را نباید با فقه جعفری مقایسه نمود؛ زیرا آنان معیارهایی مانند«قیاس و استحسان» در استنباط و فهم احکام دارند، که نزد بسیاری از آنان معتبر است، اما نزد شیعه معتبر نیست. در احادیث نیز بسیاری از راویان معتبر آنان، از نظر شیعه معتبر نیستند. بر این اساس اهل تسنن در بسیاری از فروع، با شیعه اختلاف پیدا می کنند. « بخش پاسخ به سؤالات »
با اعتقاد به مذهب اهل تسنن از دنیا رفتن موجب عقاب در آخرت است؟	از دیدگاه تشیّع، تنها مذهب تشیّع است که تبلور اسلام راستین است؛ بنابراین، کسی که تشیّع را نپذیرد، از حقیقت اسلام به دور است و در جهان دیگر به هلاکت و عذاب گرفتار خواهد بود، مگر اینکه در گزینش مذهب هیچ تقصیری مرتکب نشده باشد. « بخش پاسخ به سؤالات »
اهل سنّت چند فرقه هستند؟	در بین اهل سنّت چهار فرقه معروف فقهی وجود دارد. اوّل: مالکی که در فقه از«مالک بن انس» پیروی می کنند. دوّم: حنفی که تابع «ابو حنیفه» هستند. سوّم: شافعی که بابع «شافعی» هستند. چهارم: جنبلی که تابع «احمد بن حنبل» می باشند. « بخش پاسخ به سؤالات »
علّت آن که برخی دانشمندان اسلامی مذهب سنّی دارند، چیست؟	دانشمندان مذکور به چند دسته تقسیم می شوند: 1. آنان که در اثر مطالعه و تتبع فراوان، حق بر ایشان آشکار شده و به حقیقت رسیده اند، ولی تعصّب و حبّ ریاست و مقام مانع اعتراف آنان به حقیقت می شود. 2. دانشمندانی که در اثر مطالعه فراوان - حتّی در کتاب های اهل تسنن - به حقیقت پی برده و در باطن به آن معتقدند، ولی در ظاهر برای حفظ جان و مال خویش مجبور به ؟؟؟؟ با آنان تظاهر می کنند. امّا عامه پیروان اهل سنّت به پیروی از علمای خود و تقلید از پدران و نیاکان یا نمی توانند حقّانیت شیعه را درک کنند و یا وجود تعصّب در آنان، مانع دست یافتن به حق می شود. « بخش پاسخ به سؤالات »
در برخی کتاب ها آمده که پایه گذار مذهب شیعه«ابن سبا» بوده است. در این باره توضیح دهید؟	دلیل های بسیار قاطع و محکمی وجود دارد که حضرت علی«علیه السلام» به دستور خداوند، به وسیله پیامبر اسلام برای جانشینی پیامبر«صلی الله علیه وآله» و رهبری مسلمانان منصوب گردیده است. و مذهب شیعه، یعنی اعتقاد به همین اصل و پیروی از امیر مؤمنان؛ اما اینکه برخی ادعا کرده اند که مذهب شیعه به وسیله «ابن سبا» به وجود آمده، مطلب بی اساسی است. در این باره به کتاب «عبدالله ابن سبا» تألیف « علاّمه عسکری» مراجعه شود. « بخش پاسخ به سؤالات »
معنای شیعه چیست؟	«شیعه» در لغت به معنی پیرو است؛ شیعیان را چون پیرو ائمه معصوم«علیهم السلام» هستند و در اعتقادات و معارف اسلامی و احکام از آن امامان الهام می گیرند، شیعه می گویند. « بخش پاسخ به سؤالات »
کسانی که هنگام وضو دست ها را از پایین به بالا می شویند و هنگام خواندن نماز دستها را روی هم قرار می دهند، از کدامیک از فرقه های اسلامی هستند؟	این گروه اهل تسنن هستند، که در اصل اعتقاد به توحید و معاد و نبوت با ما شیعیان شریک هستند، امّا در امامت با شیعه اختلاف اساسی دارند؛ همچنین در احکام فرعی تفاوت های بسیاری با شیعه دارند که مسأله مورد سؤال، یکی از آن هاست. از نظر شیعه امامی، هنگام وضو دست ها باید از بالا به پایین شسته شود. هنگام نماز، دستها روی هم قرار نگیرند. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا مبانی اهل سنّت مورد اطمینان است؟	مبانی اهل سنّت از منبعی مطمئن و معصوم از خطا و اشتباه به دست نیامده است ، زیرا آنان سنّت را از کسانی می گیرند که معصوم نیستند و به همین جهت، گفته آنان قابل اعتماد نیست؛ ولی علمای شیعه سنّت رسول خدا«صلی الله علیه وآله» را از منبع معصوم، یعنی اهل بیت«علیهم السلام» گرفته اند و به همین جهت، آنچه که شیعه از سنّت رسول خدا«صلی الله علیه وآله» نقل می کند، مورد اطمینان است. در این مورد می توان به«حدیث ثقلین»(6) که از طریق شیعه و سنّی نقل شده، مراجعه نمود. « بخش پاسخ به سؤالات »
محور اساسی مذهب تشیّع چیست؟	مذهب تشیّع بر این اساس مبتنی است که امام را همانند پیامبر، خداوند باید معّین کند و همانگونه که انسان ها نمی توانند کسی را به رسالت تعیین کنند، امام و رهبر را مردم نمی توانند تعیین نمایند؛ زیرا امامت تنها حکومت و سلطنت بر مردم نیست، بلکه رهبری و زعامت بر مردم و راهنمایی آنان در تمام شؤون زندگی مادی و معنوی است و روشن است که متصدّی این مقام می گردد، اولاً علوم پیامبر نزد ولی بوده و از انسان های معمولی برتر و بالاتر و آشنا به تمام آنچه سعادت مردم بدان بستگی دارد، باشد و ثانیاً مانند خود پیامبر، معصوم و خالی از اشتباه و خطا باشد، که در میان تمامی یاران پیامبر کسی جز علی بن ابی طالب «علیه السلام» دارای این شرایط نبوده است. گذشته از این ها پیامبر خود در موقعیتهای مختلف به جانشینی بلافصل علی«علیه السلام» تصریح نموده است، که از بارزترین آن ها صحنه غدیر خم است. دانشمندان منصف اهل تسنن اعتراف دارند که پیامبر اسلام در بازگشت از حجّةالوداع، جمعیت را متوقف ساخت و علی«علیه السلام» را روی دست بلند کرد و فرمود: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه؛ هرکس من مولا و رهبر وی می باشم، علی هم مولا و رهبر اوست». « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا شیعه و اهل تسنن درباره زمان افطار در ماه مبارک رمضان با یکدیگر اختلاف دارند؟	در این مسأله بین مذاهب اسلامی اختلافاتی وجود دارد؛ چنانچه در نحوه وضو گرفتن و... . این اختلاف به جهت اختلاف احادیث منقول از رسول خدا«صلی الله علیه وآله» است که اهل سنّت از طریق بزرگانی مانند« مالک، ابو حنیفه، احمد بن حنبل و شافعی» سنّت رسول خدا«صلی الله علیه وآله» را به دست می آورند و شیعیان براساس حدیث ثقلین «انّی تارک فیکم الثقلین، کتاب اللّه و عترتی، ان تمسکتم بهما لن تظلّو ابداً».(7) و حدیث «انا مدینه العلم و علّی بابها»(8) و بسیاری از احادیث مورد اتّفاق شیعه و سنّی در زمینه لزوم رجوع به ائمه هدی«علیهم السلام» ، سنّت رسول خدا«صلی الله علیه وآله» را از امامان معصوم«علیهم السلام» به دست می آورند. « بخش پاسخ به سؤالات »
کتب اربعه شیعه کدامند؟	«کتب اربعه» که چهار منبع روایی مهم شیعه می باشند، عبارتند از: 1. « اصول کافی»، تألیف مرحوم ثقة الاسلام کلینی. 2. «تهذیب»، تألیف مرحوم شیخ طبرسی. 3. «استبصار»، تألیف مرحوم شیخ طبرسی . 4. «من لایحضره الفقیه»، تألیف مرحوم ابن بابویه، شیخ صدوق. « بخش پاسخ به سؤالات »

چاپ