بهشت آدم و حوا

نوشته شده توسط Super User. ارسال شده در آدم و حوا

پرسش	پاسخ
با علم به اینکه کافران و راندشدگان درگاه خدا در بهشت راه ندارند، چطور شیطان در بهشت وارد شد و حضرت آدم«علیه السلام» را فریب داد؟	بهشتِ حضرت آدم«علیه السلام» باغی بود از باغ های دنیا و اگر آن بهشت، بهشت آخرت بود، حضرت آدم«علیه السلام» هم از بیرون نمی آمد و شیطان هم در آن راه نداشت. « بخش پاسخ به سؤالات »
حضرت آدم و همسرش حوا در بهشت اسکان داده شده و سپس به خاطر لغزش به زمین منتقل شدند؟	آنچه از قرآن و احادیث استفاده می شود این است که انسان برای سکونت در زمین آفریده شده است؛ چنانکه از آیه کریمه: «انی جاعل فی الارض خلیفه» استفاده می شود. و اسکان حضرت آدم و همسرش در بهشت به منظور یافتن آگاهی بیشتر و ورزیدگی در مقابله با شیطان و مبارزه با آن بوده است. « بخش پاسخ به سؤالات »
چرا خداوند با اینکه آدم را برای زمین آفریده بود، او را در بهشت جای داد؟	ممکن است قرار دادن آدم در بهشت و متنعم ساختن وی از همه نعمت ها جز آن درخت مخصوص، وسیله ای باشد برای تکامل و ورزیدگی وی که دشمن خویش یعنی شیطان را باز شناسد و تحت تأثیر وسوسه های وی قرار نگیرد. و بهشتی که حضرت آدم در آن سکنی گزید و سرانجام از آن خارج شد بهشت آخرت نبود و به طوری که از روایات استفاده می شود، آن بهشت باغی از باغات دنیا بود و خورشید و ماه به آن طلوع می کرده است و اگر بهشت آخرت می بود از آن هیچ گاه بیرون نمی آمد. « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا بهشتی که حضرت آدم از آن رانده شد، همان بهشت موعود بود؟	در تفسیر علی بن ابراهیم قمی، روایت شده است که: «از حضرت صادق«علیه السلام» سؤال شد: آیا بهشت آدم، از بهشت های دنیا بود یا بهشت های آخرت؟ فرمودند: آن بهشت از بهشت های دنیا بود که خورشید و ماه در آن طلوع می کرد، و چنانچه از بهشت های آخرت بود(همان بهشت موعود بود) حضرت آدم هرگز از آن خارج نمی شد.» « بخش پاسخ به سؤالات »
آیا اگر آدم و حوا از آن شجره ممنوعه نمی خوردند، همواره در بهشت می ماندند؟	خداوند متعال، آدم را برای زمین آفریده بود؛ چنانکه در قرآن مجید آمده است: «انی جاعل فی الارض خلیفه؛ من در زمین جانشینی قرار خواهم داد.» بنابراین حضرت آدم برای زندگی در بهشت، آفریده نشده بود. بلکه به خاطر اینکه به زمین برود و در پرتو دوری از شیطان و پیروی کامل از دستورات خداوند به کمال و سعادت ابدی و جاودانی نائل گردد و اینکه خداوند وی را در بهشت قرار داد و او را از نزدیک شدن به آن درخت منع کرد، احتمالاً به این منظور بود که برای خود وی مشخص شود که دشمن او کیست و اینکه اگر آدم به آنچه تمایل دارد و خواسته شیطان است جامه عمل بپوشد باعث دوری وی از جوار رحمت حق می شود و اگر از دستورات خداوند پیروی کند و فریب وسوسه های شیطان را نخورد، همواره در نعیم خداوند متنعم و از مقام قرب وی برخوردار خواهد بود و داستان حضرت آدم«علیه السلام» وسیله انتباه و هشداری، برای او و برای فرزندان وی گردید: چنانکه خداوند در قرآن می فرماید: «یا بنی آدم لایفتننکم الشَّیطان کما اخرج ابویکم من الجنه؛ ای آدمیزادگان! شیطان شما را به فتنه نیفکند. چنانکه پدر و مادرتان(آدم و حوا) را از بهشت بیرون کرد». « بخش پاسخ به سؤالات »