اجل انسان

نوشته شده توسط Super User. ارسال شده در انسان

پرسش	پاسخ
درباره موضوع اجل انسان توضیح دهید.	آنچه نخست یادآوری اش لازم است، این است که انسان موجودی است دارای اراده و اختیار و خداوند به وی این توانایی را داده است که سرنوشت خویش را با اراده و اختیار و آزادی در کف گیرد و همین موضوع اساس تکلیف و مسئولیت در انسان است. موجودات دیگر چون دارای آزادی و اختیار و اراده نیستند، تکلیف ندارند و انسان چون از آزادی و اختیار برخوردار است، مکلّف و مسئول است. اینک، این پرسش پیش می آید که انسان در پدیده های تکوینی مانند بلاها و حوادث و رویدادهای زندگی چه نقشی دارد که یکی از این رویدادها، عبارت از مرگ و اجل است؟ چنان که از آیات قرآن و احادیث بر می آید، زندگی هر انسانی دارای مدتی معیّن است و هنگامی که آن مدت به پایان برسد، از دنیا می رود. اگر بپرسند وقتی انسان باید بمیرد، دیگر امید و فعالیت چرا؟، یادآور می شویم که مرگ انسان از دیدگاه پیامبران و ادیان آسمانی به معنای فنا و نابودی نیست. با فرا رسیدن مرگ، زندگی گسترده تری برای انسان آغاز می شود. انسان به این جهان نیامده که همواره در آن زیست کند یا پس از مدتی نابود و تباه گردد. بلکه این جهان مقدمه تکامل و پیشرفت انسان و اوج گرفتن به سوی مراحل عالی معنوی است و مرگ، تنها، انتقال از جهانی به جهان دیگر است. بر این اساس، آنچه برای انسان و پیشرفت وی مهم است، پرستش خدا و انجام وظیفه است. اگر آدمی وظیفه خویش را انجام دهد و دستورهایی که خدا برایش فرستاده است ارج نهد، برای او مرگ پایان رنجهاست و طلیعه یک زندگی جاودانی راحت، یادآوری این نکته نیز لازم است که همچنان که از قرآن و احادیث می آموزیم، اعمال وجود دارد که انجام آنها در تأخیر اجل و جلوگیری از مرگ یا حوادث دیگر مؤثّر است، مثلاً صدقه و کمک به مستمندان و بینوایان برای خوشنودی خدا و صله رحم(پیوند با خویشاوندان) و یا دعا و نیایش با خدا در افزایش عمر انسان مؤثّر است اینها در سرنوشت انسان مؤثّرند و اساساً کارهای خوب انسانها در ایجاد سرنوشتی خوب دخالت دارند و متقابلاً کارهای بد آنان در ایجاد عاقبتی و فرجامی بد دارای تأثیرند. « بخش پاسخ به سؤالات »

پرسش

پاسخ

درباره موضوع اجل انسان توضیح دهید.

آنچه نخست یادآوری اش لازم است، این است که انسان موجودی است دارای اراده و اختیار و خداوند به وی این توانایی را داده است که سرنوشت خویش را با اراده و اختیار و آزادی در کف گیرد و همین موضوع اساس تکلیف و مسئولیت در انسان است. موجودات دیگر چون دارای آزادی و اختیار و اراده نیستند، تکلیف ندارند و انسان چون از آزادی و اختیار برخوردار است، مکلّف و مسئول است. اینک، این پرسش پیش می آید که انسان در پدیده های تکوینی مانند بلاها و حوادث و رویدادهای زندگی چه نقشی دارد که یکی از این رویدادها، عبارت از مرگ و اجل است؟ چنان که از آیات قرآن و احادیث بر می آید، زندگی هر انسانی دارای مدتی معیّن است و هنگامی که آن مدت به پایان برسد، از دنیا می رود. اگر بپرسند وقتی انسان باید بمیرد، دیگر امید و فعالیت چرا؟، یادآور می شویم که مرگ انسان از دیدگاه پیامبران و ادیان آسمانی به معنای فنا و نابودی نیست. با فرا رسیدن مرگ، زندگی گسترده تری برای انسان آغاز می شود. انسان به این جهان نیامده که همواره در آن زیست کند یا پس از مدتی نابود و تباه گردد. بلکه این جهان مقدمه تکامل و پیشرفت انسان و اوج گرفتن به سوی مراحل عالی معنوی است و مرگ، تنها، انتقال از جهانی به جهان دیگر است.
بر این اساس، آنچه برای انسان و پیشرفت وی مهم است، پرستش خدا و انجام وظیفه است. اگر آدمی وظیفه خویش را انجام دهد و دستورهایی که خدا برایش فرستاده است ارج نهد، برای او مرگ پایان رنجهاست و طلیعه یک زندگی جاودانی راحت، یادآوری این نکته نیز لازم است که همچنان که از قرآن و احادیث می آموزیم، اعمال وجود دارد که انجام آنها در تأخیر اجل و جلوگیری از مرگ یا حوادث دیگر مؤثّر است، مثلاً صدقه و کمک به مستمندان و بینوایان برای خوشنودی خدا و صله رحم(پیوند با خویشاوندان) و یا دعا و نیایش با خدا در افزایش عمر انسان مؤثّر است اینها در سرنوشت انسان مؤثّرند و اساساً کارهای خوب انسانها در ایجاد سرنوشتی خوب دخالت دارند و متقابلاً کارهای بد آنان در ایجاد عاقبتی و فرجامی بد دارای تأثیرند.

« بخش پاسخ به سؤالات »

موسسه در راه حق، نشر و ترویج معارف اسلامی

اشتراک نشریات