مباحث کلی امامت / پیرامون امامت / 12 نفر بودن ائمه

نوشته شده توسط Super User. ارسال شده در امامت خاصه

پرسش	پاسخ
در مورد تاریخ تولّد، و وفات و محل دفن امامان«علیهم السلام» توضیح دهید.	1. حضرت علی بن ابیطالب«علیه السلام» تولد: 13 رجب 23 سال قبل از هجرت؛ محل دفن: نجف اشرف؛ تاریخ وفات: 21 رمضان 40 هق. 2. حضرت امام حسن مجتبی«علیه السلام» تولد: 15 رمضان سال 3 هق؛محل دفن: قبرستان بقیع در مدینه منوّره؛ تاریخ وفات: 28 صفر سال 50هق. 3. حضرت امام حسین«علیه السلام» تولد: سوم شعبان سال چهارم هق؛ محل دفن: کربلا؛ شهادت 10 محرم سال 61 هق. 4. حضرت علی بن الحسین«علیه السلام» تولد: پنجم شعبان سال 38 هق؛ محل دفن: قبرستان بقیع در مدینه منوّره؛ وفات: 25 محرم سال 94 هق. 5. حضرت امام محمد باقر«علیه السلام» تولد: اول ماه رجب سال 57 هجری؛ محل دفن: قبرستان بقیع در مدینه منوّره؛ وفات: 7 ذی الحجه سال 117هق. 6. حضرت امام جعفر صادق«علیه السلام» تولد: 17 ربیع الاول 83 هق؛ محل دفن: قبرستان بقیع در مدینه منوّره؛ وفات: 25 شوال سال 148هق. 7. حضرت موسی بن جعفر«علیه السلام» تولد: 17 ماه صفر سال 128 هق محل دفن: قبرستانی معروف به مقابر قریش و فعلاً «کاظمیه» گفته می شود؛ وفات: 25 رجب سال 183هق. 8. حضرت رضا«علیه السلام»، تولد: 11 ذیقعده سال 148 هق؛ محل دفن: مشهد؛ وفات:آخر صفر سال 203 هق. 9. حضرت جواد«علیه السلام» تولد: 19 رمضان سال 195 هق؛ محل دفن: کاظمیه کنار قبر موسی بن جعفر«علیه السلام»؛ وفات: آخر ذی القعده سال 220 هق. 10. حضرت علی بن محمد«علیه السلام» تولد: روز پانزده ذی الحجه سال 212 هق؛ محل دفن: سامره در منزل خود دفن گردیدند؛ وفات: سوم رجب سال 254 هق. 11. حضرت امام حسن عسگری«علیه السلام» تولد: روز هشتم ربیع الثانی سال 232 هق؛ محل دفن: سامره کنار قبر پدر بزرگوارش؛ وفات: 8 ربیع الاول سال 260 هق. 12. حضرت امام عصر«علیه السلام» 15 شعبان سال 255 هق متولّد شد و اکنون در پس پرده غیبت به سر می برند. البته در بعضی از این موارد اختلافاتی هست و ما نظر معروف را یادآور شدیم. « بخش پاسخ به سؤالات »
امام حسن و امام حسین«علیهما السلام» در چه سالی به شهادت رسیدند؟	بنابر نظر مشهور، امام حسن«علیه السلام» در چهل و هفت سالگی و امام حسین«علیه السلام» در پنجاه و هشت سالگی به شهادت رسیدند. « بخش پاسخ به سؤالات »
«ان ارواحکم و صورکم وطینتکم واحدة طابت و طهرت، بعضها من بعض...» با این که ائمه«علیهم السلام» نور واحد هستند، منظور از «بعضها من بعض» چیست؟	امیرالمؤمنین«علیه السلام» به مسلمان و جندب فرمودند: «کلنا واحد و اولنا و اوسطنا محمد و آخرنا محمد و کلنا محمد، ولاتفرقوا بیننا...؛(1) همه ما یکی هستیم، نفر اوّل و وسط و آخر ما محمّد«صلی الله علیه وآله» است. همه ما محمّد«صلی الله علیه وآله» هستیم. بین ما فرق نگذارید». با توجّه به فرمایش امیرالمؤمنین«علیه السلام» معنای «بعضها من بعض» این نیست که برخی بر دیگری برتری دارد بلکه جمله «ان ارواحکم... واحده» خود مفسر جمله «بعضها من بعض» است. لذا مقصود از آن این است که برخی از ائمه«علیهم السلام» در کمال و طهارت عین بعض دیگر هستند. هر چند در هیاکل و اجساد مختلف بوده و در زمان های متفاوت هستند. « بخش پاسخ به سؤالات » 1) مجموع رسائل، ص 770 - 769.
چرا امام حسن و امام حسین«علیهما السلام» روش های متفاوتی برای مبارزه با ظلم برگزیدند؟	امام حسن و امام حسین«علیهما السلام» هر دو در راه اسلام شهید شدند؛ گرچه شیوه زندگی و عملکرد آنان به خاطر شرایط مختلفی که با آن روبرو بودند اختلاف داشته است. در این زمینه باید به کتاب هایی که درباره زندگی امام حسن و امام حسین«علیهما السلام» مراجعه کرد. « بخش پاسخ به سؤالات »
معنی «امامت» چیست؟ آیا پیامبران هم امام بوده اند؟	امام در زبان عرب و در لغت به معنای پیشوایی و رهبری است و به مطلق پیشوا تفسیر شده است؛ یعنی کسی که رهبر جمعیتی باشد و مردم از اعمال و افکارش پیروی کنند. پس امامت یعنی پیشوایی و زمامداری کلّی در تمام امور دینی و دنیوی؛ ولی در قرآن امامت به همین معنا ولی با هدایت خاص نامیده است. در مورد حضرت ابراهیم«علیه السلام» پس از پیروز شدن از امتحانات الهی خدای سبحان فرموده: «انّی جاعلک الناس اماماً؛ من تو را برای مردم امام قرار دادم». که در جای دیگر درباره این امامت فرمودند: «وجعلنا هم ائمةً یهدون بامرنا...؛ ما آنها را امامانی قرار دادیم که به امر ما هدایت می کردند». این هدایتِ باطنی و هدایت تکوینی که به امر حق انجام می شود ویژه امامتی است که به حضرت ابراهیم«علیه السلام» بعد از نبوت و در سن پیری عطا شده است. پس امامت در قرآن، به معنای «هدایت باطنی و ولایت بر نفوس» است و این مقام انتصابی است؛ زیرا خداوند باید آن را عطا کند و به هر کسی داده نمی شود، بلکه زمینه های مناسب و بسترها فراهم، لازم دارد. تمام پیامبران امام نبوده اند، همان طور که تمام امامان هم پیامبر نبوده اند؛ مثلاً مقام امامت و نبوت در حضرت ابراهیم و حضرت رسول اکرم«صلی الله علیه وآله» جمع شده بود ولی ائمه معصومین«علیهم السلام» فقط مقام امامت داشتند. البته همان طور که نبوت دارای درجات است - چنانچه مقام حضرت ختمی مرتبت طبق آیه قرآن حتّی از انبیای اوالعزم هم برتر است - امامت هم مراتب دارد و مقام امامت معصومین«علیهم السلام» از انبیای الهی برتر بوده است؛ چنان که طبق روایات صحیح، پیامبران الهی - حتّی پیامبران اولوالعزم - در مقام توسل و شفاعت، ذات احدیّت را به اهل بیت«علیهم السلام» قسم می دادند. « بخش پاسخ به سؤالات »