اخلاص

نوشته شده توسط Super User. ارسال شده در فضایل اخلاقی

پرسش	پاسخ
سعادت انسان در عمل خالص و بندگی است، بندگی و عبودیت چیست؟	در اصطلاحات عبادی در رابطه با خداوند دو واژه کلیدی هست که مقصود را روشن می کند: 1. عبادت 2. عبودیت . اما عبادت باید با دو شرط همراه باشد:1. نیت و انگیزه خالص. 2. هماهنگی با سنت و دستورات(احکام). اما عبودیت آنست که در موقع انجام عبادت دستور مهم تری متوجه انسان نباشد، که در غیر این صورت آن عبادت، عبودیت نیست؛ پس عبادت آن است که محرکی جز الله و هدفی جز او وجود نداشته باشد و در درون انسان مؤثری، مثل غصب و شهوت و ترس و امید به دیگران نباشد. اما اگر اهمیت ها را هم در نظر گرفتیم، در این صورت عبادت انسان عبودیت هم خواهد بود . در حدیثی نقل شده که از امام باقر«علیه السلام» پرسیده شد:« نشانه اخلاص چیست؟» فرمود: «اخلاص در عمل آن است که در آن کار خواستار ستایش هیچکس، جز خدا نباشی». « بخش پاسخ به سؤالات »
چگونه می توان به مرتبه اخلاص کامل رسید؟	رسیدن به مرتبه اخلاص، نیاز به جهاد پیگیر با نفس دارد. باید سعی کرد تنها خدا را انگیزه اعمال خویش قرار داد و انگیزه های غیرالهی را از اعمال زدود. هر چه در این میدان موفّق تر باشیم، به مرتبه اخلاص کامل نزدیک تر می شویم. از مهم ترین راه های عملی مطالعه و اندیشه در آثار مثبت اخلاص است. مانند روایتی که می گوید: هیچ بنده ای نیست که چهل روز عملی را برای خدا با اخلاص به جای آورد، مگر اینکه چشمه های حکمت از دل، بر زبانش جاری می شود(1). و راه دوم تأمّل در آثار منفی نبود اخلاص است که اعمال مردود شده پله صعودی برای عامل نمی باشد و خداوند در روز قیامت می فرماید: بروید اجرتان را از همان کسانی که برای آنان انجام دادید بگیرید! و راه سوم، مروری بر مراتب مخلصین و احوالات آنان است که عملی را جز برای خدا نمی خواهند. گر از دوست چشمت به احسان اوست تو در بند خویشی نه در بند دوست(2) « بخش پاسخ به سؤالات » 1) خلاصه معراج السعادة، ص 170. 2) همان، ص 171.
چگونه می توان به مرتبه اخلاص کامل رسید؟	رسیدن به مرتبه اخلاص، نیاز به جهاد پیگیر با نفس دارد. باید سعی کرد تنها خدا را انگیزه اعمال خویش قرار داد و انگیزه های غیرالهی را از اعمال زدود. هر چه در این میدان موفّق تر باشیم، به مرتبه اخلاص کامل نزدیک تر می شویم. « بخش پاسخ به سؤالات »
در مساله سعادت انسان گفته می شود راه نجات، عمل خالص و بندگی است. تعریف روشنی ارائه دهید؟	در اصطلاح عبادی در رابطه با خداوند دو واژه کلیدی هست که مقصود را روشن می کند. 1. عبادت. 2. عبودیت. اما عبادت باید با دو شرط همراه باشد. 1. نیت و انگیزه خالص. 2. هماهنگی با سنت و دستورات (احکام). اما عبودیت آنست که در موقع انجام عبادت دستور مهم تری متوجه من نباشد والا این عبادت عبودیت نیست، پس عبادت آن است که محرکی جز الله و هدفی جز او نداشته باشیم و در درون ما موثری مثل غصب و شهوت و ترس و امید به دیگران جاری نشود. اما اگر اهمیت ها را هم در نظر گرفتیم که در این صورت عبادت ما عبودیت هم هست. در یک حدیث از امام باقر«علیه السلام» پرسیند که نشانه اخلاص چیست؟ فرمودند: آن است که در آن کار خواستار ستایش هیچکس جز خدا نباشی. « بخش پاسخ به سؤالات »